บรรณาการจำยอม – ปารีเซียง
อาการหวงเนื้อหวงตัวของหล่อนทำหนุ่มใหญ่หัวเราะชอบใจ
“ปิดไม่มิดหรอก นมใหญ่ขนาดนั้น”
ยิ้มแพรวพราวจ้องมองความใหญ่โตตาไม่กะพริบ
“พ่อเลี้ยง!”
คนถูกเย้าขึงตาดุ ไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้จากพ่อเลี้ยง ติสรณ์
ผู้ชายที่เห็นว่าน่ากลัวและโมโหร้ายคนเมื่อวานหายไปไหนแล้ว
ตอนนี้เหลือแต่คนหื่นกามจ้องหล่อนตาเป็นมัน
“อีกอย่างนะ เธอมาที่นี่เพื่อเป็นแม่พันธุ์ก็ต้องให้ฉันตรวจสอบ
คุณภาพก่อนว่าผ่านไหม…แต่เท่าที่ทดสอบเมื่อกี้ก็…ถือว่าดีนะ…นมอร่อยดี!”
ติสรณ์อารมณ์ดีขึ้นมาก ความอวบหยุ่นยังติดมือจนรู้สึกได้
ถึงความร้อนผ่าว ร่างกายหล่อนตอบสนองเขาได้อย่างรวดเร็วเกินคาดทีเดียว
การได้ขวัญดาวมาเป็นแม่พันธุ์ผลิตทายาทก็ไม่ใช่เรื่องน่าเบื่อนัก
แค่นึกถึงขั้นตอนการผลิตอันแสนเร่าร้อนแบบไม่ต้องอาศัยวิธีทางการแพทย์
ติสรณ์แทบอยากลากหล่อนเข้าสู่กระบวนการทันที
แบบนี้ต่อให้ต้องทุ่มเทแรงกายแรงใจหมดทั้งตัว
เขาก็ยอมเสียเวลากับเรื่องที่คิดว่าไร้สาระนี่
ทั้งวันทั้งคืนติดต่อกันเป็นอาทิตย์ก็ยังได้
“กลับไปเตรียมตัวให้พร้อม คืนนี้มาพบฉันที่ห้อง”
ถ้อยคำทรงอำนาจทำคนได้ยินเกิดอาการลังเล กลีบปากถูกขบเม้มแน่น
