บำเรอรักปรารถนาร้อน – ณัฐณรา
(เคยตีพิมพ์แล้วในชื่อ ‘ทดสอบรักข้ามคืน’)
“ช้าจริง มัวเสียเวลากับเด็กพวกนี้นี่เอง”
เสียงที่บอกให้รู้ว่าอีกฝ่ายอารมณ์มู้ดดี้ทำให้แพรไหมเลิกคิ้ว
ดวงตาสีเทามองมาที่เธอก่อนจะมีแววตาตำหนิ
“ทำไมมัวแต่เล่นล่ะ”
หะ… เล่น เล่นอะไร ใครเล่น หญิงสาวมองซ้ายมองขวาแล้วก็หันมามองเขาอีกรอบ
“…”
เวรแท้… จัสติน ครูซ มองผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ใส่เสื้อสีเขียวมะนาวที่ยังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
และไม่ยอมเออออห่อหมกกับเขา ทั้งที่เขาอุตส่าห์ออกมาช่วยอย่างหงุดหงิด
เธอมองเขาด้วยดวงตาโตๆ ที่อยู่ใต้กรอบผมหน้าม้าเหนือคิ้วนั่นอย่างไม่เข้าใจ
ชายหนุ่มถอนหายใจ แล้วยื่นมือมาจับข้อมืออีกฝ่าย ที่พอโดนตัวก็เตรียมจะบิดข้อมือหนีทันที
“เข้ามาได้แล้ว”
“คุณ… คุณจะทำอะไร”
เธอถามเสียงดังพร้อมกับกระชากมือหนี จัสตินขมวดคิ้วเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำท่าแบบนั้น
“ที่รัก เข้ามาได้แล้ว”
“ที่รักอะไรของคุณ จะบ้าเหรอ ฉันไม่รู้จักคุณนะ”
เสียงเล็กๆ นั่นแหว ก่อนจะมองเขาอย่างระแวดระวัง
“อ้าว… พวกโรคจิตหรือเปล่านี่” หนึ่งในกลุ่มเด็กหนุ่มนั่นพูดทันที
“จะรังแกผู้หญิงอย่างนั้นเหรอลุง”
คำว่าลุงนั่นทำให้ฮีโร่ที่กำลังกลายเป็นผู้ร้ายโดยไม่ทันตั้งตัวหรี่ตา
เขากำลังจะอ้าปาก แต่ว่าพนักงานรถไฟเดินมาทางนี้พอดี
และแม่ผู้หญิงที่เขาหวังดี หลังได้ยินเสียงแปลกหน้าห้องเลยเปิดประตูออกมาดู
และตั้งใจจะช่วยให้พ้น สถานการณ์ล่อแหลมเมื่อครู่ ก็รีบเรียกอีกฝ่ายทันที
“ช่วยด้วยค่ะ คุณพนักงาน ผู้ชายคนนี้จะล่วงเกินฉัน”
ใช่ เรียกพนักงานรถไฟมา ทีนี้เขาจะได้ไม่ต้องวุ่นวายช่วยแล้ว
ชายหนุ่มยักไหล่แล้วก็ทำท่าจะปิดประตูเหมือนเดิม เมื่อเห็นสาวเอเชียในชุดสีแสบตานั่น
เรียกคนมาช่วยจากกลุ่มขี้เมาแล้ว
แต่ว่าจัสตินต้องชะงัก แล้วหันมามองหล่อนอีกครั้งด้วยความตกใจ
ดวงตาสีเทาเบิกกว้าง เมื่อได้เห็นหล่อนชี้นิ้วเล็กๆ มาทางเขาแล้วฟ้องเสียงสั่น
“คนๆ นี้จะพาฉันเข้าห้องของเขาค่ะ!”
ฉิบหายแล้ว!
