บุปผาสยบมังกร (นิยายจีน) – อี๊หลาน-依兰
“หากเจ้าขยับเข้ามาใกล้ข้าอีกก้าวเดียว ข้าจะปลิดลมหายใจเจ้าสะ!”
นักฆ่าหนุ่มคำรามขู่ แต่เสียงที่เปล่งออกมากลับแหบพร่าผิดปกติ
ร่างสวยนั้นไม่เพียงแต่ไม่หยุดตามคำขู่ แต่นางกลับยิ่งเดินเข้าหาร่างทะมึนตรงหน้า
มือเรียวงามไล้ลูบคมดาบจนมาถึงมือแกร่งที่จับด้ามดาบ
เพียงแค่มือนุ่มสัมผัสแผ่วเบาที่มือนั้น ดาบก็หลุดร่วงลงอย่างง่ายดาย
แกร่ง!
มือนุ่มของนางนำพามือแกร่งประกบลงบนหน้าอกอวบนุ่มของตน
กดมือนั้นให้เคล้นคลึงอกอวบนุ่ม นักฆ่าหนุ่มถึงกับครางฮือในลำคอ
“ข้ายอมให้ท่านปลิดชีพ หรือกลืนกินข้าทั้งตัว ข้าก็ยอม”
เหมยกุ้ย กระซิบเบียดกายนุ่มเข้าหาร่างแกร่งที่ปักหลักยืนนิ่งไม่ไหวเอน
มือนุ่มของนางไล้ขึ้นไปตามลำคอแกร่งแล้วค่อย ๆ ปลดผ้าคลุมหน้านักฆ่าหนุ่มออก
เมื่อผ้าคลุมหน้าเลื่อนหลุดลง ใบหน้าหล่อคมเข้มก็ปรากฏ
มีรอยแผลเป็นที่กรามซ้ายที่บัดนี้เขากัดฟันเพื่อข่มอารมณ์ตนเองจนกรามขึ้นเป็นสัน
แก่นมังกรที่กึ่งกลางกายมันเจ็บราวจนเขาแทบอยากจะระเบิดมันออกมา
ดรุณีสวยหยดผู้นี้ช่างมีเวทมนตร์สะกดทั้งกายและใจชายยิ่งนัก
“อ่า ท่านคือ บุรุษที่น่าหลงใหลที่สุดเท่าที่ข้าเคยพบมา”
เหมยกุ้ยแตะลงที่รอยแผลเป็นแล้วเลยมายังริมฝีปากแกร่งปิดแน่นอย่างข่มอารมณ์
“อุ๊ป!”
จ๊วบบบบบบบ ซื้ดดดดดดด
นักฆ่าหนุ่มกระชากเอวบางเข้าหาตัวอย่างอดใจไม่ไหว
ปากแกร่งฉกลงบนกลีบปากละมุนดุจจงอ่างร้าย
“อือ”
“อ๊ะ”
