ดาวน์โหลด Ebook นิยายไทย นิยายจีน นิยายแปล pdf

เมื่อเลือกตามแม่มาอยู่ที่อเมริกา พิวาก็ไม่คิดจะกลับประเทศไทยอีกต่อไป เพราะบ้านที่เคยอบอุ่นกลายเป็นฝันร้ายที่เขาไม่อยากนึกถึง แต่สิบกว่าปีผ่านไปเขาก็จำต้องกลับบ้านอีกครั้ง เพื่อร่วมงานศพพ่อในฐานะลูกที่ดี แล้วเรื่องยุ่งก็ตามมา เมื่อพินัยกรรมระบุว่าเขาได้รับมรดกเพียงผู้เดียว เป็นพ่อเลี้ยงคนใหม่แห่งไร่เสมือนจันทร์ แม้จะไม่อยากได้สมบัติ แต่เขาก็จำต้องรักษามันไว้ อีกทั้งยังมีผู้หญิงชอบเจ้ากี้เจ้าการอย่างรักษ์นารา

ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นจากเซ็กซ์ จะก่อให้เกิดรักแท้ได้จริงหรือ “เมื่อคืนนี้พี่รุนแรงกับเดียร์เกินไปหรือเปล่า” ผิวหน้าของเรนเดียร์ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที เมื่อนึกถึงเหตุการณ์วาบหวิวครั้งแรกในชีวิตสาวที่เพิ่งผ่านพ้นมา “เปล่าค่ะ” “แล้วโกรธพี่หรือเปล่า” “โกรธเรื่องอะไรคะ” ดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้มช้อนขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาของคนตรงหน้าแบบไม่รู้จริงๆ ว่าเขาหมายถึงเรื่องอะไร “ถ้าไม่โกรธแล้วร้องไห้ทำไม”

อสมาคือซูเปอร์เลขาฯ ที่เป็นยิ่งกว่าอวัยวะชิ้นที่ 33 ของจอมทัพ แต่การต้องทำงานตลอดเวลาจนแทบจำบ้านตัวเองไม่ได้ และไม่รู้ว่าหน้าตาวันลาพักร้อนเป็นอย่างไร บวกกับรู้สึกว่าคิดเกินเลยกับเจ้านาย คิดว่าเขาเป็น…ลูกชายน่ะ ทำให้เธอคิดอยากลาออกจากอาชีพเลขาฯ เป็นการถาวร ทว่าจอมทัพไม่อาจยอมให้เป็นเช่นนั้นได้! จอมทัพไม่ได้ต้องการแม่คนที่สอง เขาต้องการแม่ของลูก…และหัวใจระบุว่าต้องเป็นเธอเท่านั้น

เมื่อเขาถามเธอต้องตอบ เวลาพูดต้องสบตา อย่าได้เรียกร้องขอความเห็นใจ ไม่มีสิทธิ์…แม้แต่จะรัก “ไม่ต้องร้อง อยู่กับผมมีอะไรน่ากลัว ?” ยิ่งพูดเนื้อตัวหญิงสาวยิ่งสั่นเทา ร่ำไห้โดยไร้เสียงสะอื้นมีเพียงหยาดน้ำตาที่ไหลไม่ขาดสาย “ตอบมา เป็นเมียผมไม่ดีตรงไหน”

ตอนผมอายุ 16 มีคนพูดว่า ชีวิตผมกับเธอยังอีกยาวไกล ยังต้องพบเจอผู้คนอีกมาก ไม่มีใครรู้หรอกว่า อนาคตของผมกับเธอจะเป็นเช่นไร ตอนนั้นผมไม่เถียง แต่ในใจมั่นใจกว่าอะไรทั้งหมดในชีวิต ผมยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอยากเรียนคณะอะไร อยากทำอาชีพอะไร สิ่งที่ผมรู้ว่าตัวเองถนัดมีอย่างเดียว คือการทำให้เธอมีความสุข ผมมองเห็นอนาคตร่วมกับเธอ มองเห็น ‘เรา’ ในอีก 10 ปี 20 ปี 30 ปีข้างหน้า… ผมมองเห็นเราแก่เฒ่าไปด้วยกัน

ใครๆ ก็รู้กันว่า ดนัทธ์ ฤทธิเดชเดชากุล เคยเข้าพิธีแต่งงานกับเด็กสาวคนหนึ่งเมื่อสามปีก่อน ด้วยวัยที่ต่างกันถึงสิบเจ็ดปี ทำให้เขาตัดสินใจผลักไสเธอไปจากชีวิต โดยไม่คิดว่าวันนี้เขาจะเจอข่าวกระแทกใจว่าเมียตัวเองหนีไปมีรักใหม่ แถมยังมีหนามตำใจเป็นเด็กแฝดน่ารักถึงสองคน ให้ตาย…นี่เขาโง่หรือบ้า! ที่หัวใจยังปรารถนาเธออยู่ เออ…ก็เพิ่งรู้ว่ารักไง

ไอ้เถื่อนฉายาเดือนนิติ(บวกเดือนมหาวิทยาลัย) พีรัช สกุลตลาผู้ใช้กำปั้นคุยแทนปากถ้าพูดกันไม่รู้เรื่องและต้องให้ย้ำมากกว่าหนึ่งรอบ เขาไม่ชอบคนที่สิงอยู่ในร่างลิงและมักจะหงุดหงิดง่ายเสมอถ้าต้องยุ่งกับคนประเภทนี้ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมคนถึงวอนเข้ามาหามือเท้าของเขาขนาดนั้น แต่แล้วคนบางคนก็วอน(หัวใจ?)เข้าหาเรื่องเขาจนได้ ตาณ วิศวฯ ภาคอินเตอร์ สาวทรงเสน่ห์ต่อคนทั้งสองเพศผู้มุ่งมั่นที่จะเต๊าะเขาให้จงได้

เซียนหลิ่งเหวินกระตุกยิ้ม กลั้นหัวเราะไม่รู้สตรีผู้นี้คิดเลยเถิดไปถึงไหนแล้ว พลันนึกสนุกแล้วโน้มใบหน้าคมเข้าใกล้จนลมหายใจเป่ารดพวงแก้ม ยิ่งเห็นนางตื่นตระหนกก็พอใจ กระทั่งสัมผัสได้ถึงร่างที่สั่นเทา จึงเลื่อนปลายจมูกโด่งปัดผ่านแก้มขาว กระซิบเบาข้าใบหู “อย่ายิ้มให้ผู้ใดอีก หากมิใช่ข้า” หัวใจเต้นแรงเกินไปแล้ว! ฮุ่ยน่าเบิกตากว้าง เสียงกระซิบเบาที่ข้างใบหูทำให้ขนอ่อนทั่วแผ่นหลังลุกชัน ความรู้สึกแปลกๆ นี้คือสิ่งใดกัน แต่พอนึกถึงความผิดที่เขากล่าว

“โอ๊ย!” นักพัฒนาบุคลิกภาพสาวร้องเมื่อหลังและสะโพกกระแทกพื้นเต็มๆ อาจไม่เจ็บมากเพราะว่ามีพรมหนานุ่มรองรับตัวเธอ อลันนาเบ้หน้า แล้วก็ย่นคิ้ว เมื่อเห็นสายตาของคนที่นั่งข้างเตียงฝั่งที่เธอร่วงลงมา ดวงตาสีเทาเหลือบฟ้าคู่นั้นเบิกกว้างอย่างตกตะลึง แถมปากหยักที่มีรอยแผลก็เผยอนิดๆ อลันนาทำหน้าเหวอ ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อรู้สึกถึงลมเย็นๆจากเครื่องปรับอากาศที่โดนใส่เนื้อตัว หญิงสาวก้มมองสภาพตัวเองก่อนจะตัวแข็ง ช็อก!