อสูรร่ายมนตร์ – เตชิตา
*** หมายเหตุ – เครื่องหมาย #@# เป็นเครื่องหมายเซ็นเซอร์ สงวนไว้สำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น ***
“เฮอะ…มั่นใจว่าจะทำให้ฉันรักคุณ มันจะเข้าข้างตัวเองมากไปไหมราฟล์ คุณคิดว่ามีดีอะไรจะมาทำให้ฉันหวั่นไหวและเผลอใจรักผู้ชายเลวๆ อย่างคุณฮะ”
เธอเบะปากใส่เขาอย่างหมั่นไส้พลางเอ่ยอย่างมีโทสะ
“คงเป็น #@# ละมั้ง”
เขาตอบหน้าตาเฉย ดวงตาพราวอารมณ์ขัน ก่อนเปิดยิ้มกรุ้มกริ่มมองเธอพร้อมกับเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ
“ฉันมั่นใจว่าทุกครั้งที่เรา #@# กัน ฉันมีดีจนทำให้เธอพึงพอใจได้แน่ๆ จริงไหมแมวเหมียว”
“ทุเรศ! คุณคิดว่าแค่เรื่องนั้นเรื่องเดียวแล้วจะทำให้ฉันยอมแต่งงานกับคุณหรือไงราฟล์ ผู้หญิงไม่ได้บ้า #@# เหมือนผู้ชายอย่างพวกคุณหรอกนะ ก็แค่ #@# ระดับอนุบาลที่คุณทำกับฉัน มันไม่ได้พิเศษพอจะทำให้ฉันลืมความ #@# อื่นๆ ของคุณได้หรอกนะราฟล์”
“ดิ-โอ! #@# ระดับอนุบาล”
เขาทำตาโตมองเธออย่างไม่อยากเชื่อ พลางทวนประโยคประชดประชันของเธอเสียงสูงแล้วเอ่ย
“แม่สาวน้อย… ถ้าที่ผ่านๆ มาเธอเรียกมันว่าระดับอนุบาลละก็ เห็นทีฉันคงต้องเพิ่มเลฟเวิล ขึ้นอีกขั้นสินะ ลองระดับปริญญาเลยเป็นไงหืม…”
เขาเอ่ยอย่างมันเขี้ยวพร้อมกับจู่โจมเข้าชิดตัวแม่สาวน้อยอย่างไม่ให้ตั้งตัว
