เชลยรักพันธะเถื่อน – โมริน
เธอ…ถูกส่งตัวมาเพื่อเป็น ‘ผู้หญิงของเขา’
ทว่าไม่มีสิทธิ์เรียกร้องสิ่งใด ต้องทนอยู่ใต้อาณัติซ้ำ ๆ
“สิ่งที่คุณควรจะรู้ไว้เวลาอยู่กับผม”
“อะไร”
“ผมเป็นคนอารมณ์รุนแรง”
“คุณเกี้ยวกราด นั่นฉันก็รู้”
เธอเข้าใจแบบนั้น
“ผมหมายถึงเรื่องอย่างว่า ถ้าไม่อยาก(***เซ็นเซอร์***)
ก็อย่าดื้อด้านให้มันมากนัก เพราะคนอารมณ์ร้ายแบบผม…”
เขาก้าวขาเข้ามาแนบชิด ก่อนจะก้มลงไปกระซิบ
“ส่วนตัวชอบความรุนแรง มีของแถมคือเสร็จยาก จะลองดูไหม”
“ถ้าคุณจะสงสารแป๋มบ้าง คืนนี้ก็ให้แป๋มพัก”
“นี่อ้อนวอนหรือขอร้อง”
เขาถามกลับ แล้วสำรวจเธอ
“คุณก็เดินได้สบาย ไม่น่าจะต้องให้พักอะไร ยังรับแรงอัดกระสุนคืนนี้ได้อีกเยอะ”
“คุณสตีฟ! แป๋มไม่ไหวหรอกนะคะ”
“แต่ผมไหว”
