กรงรัก วิวาห์ร้าว – พวงชมพู
“ถ้าจะกลับเอาป่านนี้ ทำไมไม่นอนค้างกับมันซะเลยล่ะ!”
คำถากถางนั้นได้ผลเมื่อร่างบอบบางชะงักก่อนจะหันกลับมาให้คำตอบ
“ข้าวกับบีมเราเป็นเพื่อนกัน และการที่ข้าวจะแวะไปหาเพื่อนบ้าง
ข้าวก็ไม่เห็นว่ามันจะผิดตรงไหน!”
เธอแก้ต่างให้กับตัวเองก่อนจะเดินเลยผ่านหน้าเขาไป
ราวกับไม่อยากจะเสวนาด้วย นั่นยิ่งสร้างความโกรธแก่อีกคนเป็นอย่างมาก
“หายออกจากบ้านไปเป็นวันแล้วกลับมาในสภาพแบบนี้จะให้พี่คิดยังไง!”
แล้วเขาเล่า หายออกไปจากบ้านไปแบบนั้นกลางดึกเคยคิดบ้างไหม
ว่าเธอจะรู้สึกอย่างไรคำถามนี้ควรเป็นเธอที่ต้องถาม!
“ก็แล้วแต่พี่พีจะคิดเลยค่ะ ข้าวคงไปห้ามความคิด
ของใครไม่ได้ ข้าวง่วง ขอตัวก่อนนะคะ”
เพราะหลายวันที่ผ่านมานี้เธอได้แต่นอนร้องไห้เฝ้ารอสามีที่ไม่กลับมานอนบ้าน
ไม่แปลกที่เธอจะรู้สึกอ่อนเพลีย หากแต่อีกฝ่ายกลับเข้าใจผิดไปกันใหญ่
เพียงเพราะแค่ได้เห็นท่าทีอ่อนแรงของเธอเข้า…
“ไปทำอะไรมาล่ะ! ถึงได้อ่อนเพลียเหมือนคนไม่มีเรี่ยวไม่มีแรงแบบนี้!”
คำถามที่ดังขึ้นพร้อมแรงฉุดทำให้เธอโกรธที่ถูกกล่าวหา
แต่จะให้อธิบายเธอก็คงไม่ทำเพราะมันเปล่าประโยชน์ เหนื่อยเปล่า!
