เจ้าสาวแทนรัก – พิชญวดี
เขาหลอกล่อด้วยไฟพิศวาส ส่วนเธอก้าวเข้าไปทั้งที่รู้ว่า ‘ไม่ควร’
เป็นได้แค่ ‘ตัวแทน’ เมื่อเจ้าสาว ‘ตัวจริง’ ของเขากลับมาทวงคืน
“ขอถามได้ไหมว่าทำไมนายถึงยอมที่จะแต่งงานกับยัยวี ดูแล้วคนอย่างนาย ไม่ใช่คนที่จะยอมทำตามใครง่ายๆ”
ไม่งั้นเขาคงไม่กัดฟันออกมาอยู่ข้างนอกแบบนั้นหรอก
“เพื่อความสบายใจของย่า อะไรที่ฉันสามารถทำให้ท่านมีความสุขได้ก็จะทำ เพื่อทดแทนทุกอย่างที่เคยทำไป”
“แม้ว่าต้องแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักอย่างนั้นน่ะเหรอ”
ตัวเขาคิดแบบนี้ แต่มนัสวีคิดอย่างไรอันนี้เธอไม่สามารถรับรู้ได้เลย
น้องสาวต่างแม่ของเธอแม้ไม่ใช่คนหลงแสงสีเมืองกรุง
แต่ถ้าให้มาใช้ชีวิตอยู่แบบนี้จะทนได้หรือเปล่าไม่รู้
ภวัตนิ่งงันไปชั่วครู่แต่ตาจ้องมองคนถามไม่ละไปไหน
เขายกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเปล่งเสียงออกมาเบาๆ ท่ามกลางฝนที่ยังคงโปรยปรายไม่ขาดสาย
“อยู่ๆ กันไปเดี๋ยวก็คงรักกันเอง ไม่แน่…คงต้องมีการเปลี่ยนตัวเจ้าสาว”
คำตอบของเขาทำเอาคนฟังหายใจไม่ทั่วท้อง ใบหน้าร้อนผ่าวทั้งที่อากาศเย็นลมพัดตลอด
มิรันดาเบือนหน้าหนีไปทางอื่นคว้าแก้วตรงหน้าที่ไม่รู้ว่าถูกเติมมาตั้งแต่เมื่อไหร่ยกขึ้นดื่ม
