Tag: ณัฏฐวิตรา

เขาดร.ดอมจอมหยิ่งผู้แสนเงียบขรึม แต่ซ่อนความร้อนแรงเอาไว้ทุกกระเบียดนิ้ว เขาเกลียดเธอตั้งแต่แรกพบ เขาแค้นเธอตั้งแต่แรกเห็น ในสายตาของเขา ความร่าเริงสดใสของเธอ คือมายาร้ายที่หลอกล่อผู้ชายให้มาติดกับ แล้วตัวเขาจะรอดพ้นจากบ่วงเสน่ห์ ของน้องซายน์หญิงสาวแสนสวยได้หรือไม่

หนึ่งหนุ่มถูกตราหน้าว่าพร่าพรหมจรรย์ของสาวบริสุทธิ์ จนเกิดเป็นความแค้น … หนึ่งหนุ่มแก้แค้นลูกสาวของชายชั่วที่ทำลายครอบครัวเขาจนย่อยยับ … หนึ่งหนุ่มเมื่อเจอตัวขัดดอกที่ไม่คาดฝัน โทษทัณฑ์ที่เขามอบให้จึงเร่าร้อนรุนแรง …

‘อธิวินท์’ โยนร่างงามลงบนเตียง แล้วโถมทับลงไปอย่างไม่ให้หายใจ แทนที่ ‘ภัสสราวดี’ จะดิ้นหนีหรือสะบัด เธอกลับนอนนิ่งเฉย เขามองร่างน้อยอย่างแปลกใจ ทำไมหล่อนไม่สู้ หรืออยากเป็นเมียเขาจนตัวสั่น … เธอจะทำอย่างไรดี ถึงจะหนีผู้ชายป่าเถื่อนคนนี้พ้น ตอนเด็กเถื่อนกับเธออย่างไร โตขึ้นมาก็ยังเถื่อนไม่เปลี่ยนแปลง

เพียงแรกพบยังไม่ทันสบตา ผู้ชายเย็นชาและป่าเถื่อนอย่าง “ฟรานเชสโก” ก็ปรารถนา “ชาวิกา” จนหมดหัวใจ เขาจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้เธอเป็นของเขา ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนตร์ก็ต้องเอาด้วยขู่ เขาจองจำเธอด้วยโซ่ตรวนของการวิวาห์ และพลังปรารถนาอันร้อนแรง

“คุณพาย…” … “ยังดีที่จำชื่อผัวได้” น้ำเสียงของเขาห้วนกระด้าง ดวงตาคมจัดลุกวาบอย่างน่ากลัว แต่ถ้อยคำที่เขาใช้ทำให้แพรนวีย์ถึงกับตกตะลึง เพราะนึกไม่ถึงว่าเขาจะกล้าใช้คำนี้ “เห็นหน้าผัวทำท่าตกใจเหมือนเห็นผี ผู้หญิงอย่างเธอนี่มัน…” … “คุณไม่ใช่…” แพรนวีย์เถียงเขาเสียงสั่น ซาตานหน้าหยกก้าวเข้ามาหา ด้วยมาดเสือหิวตะครุบเหยื่อ…

“ฉันเกลียดแก” ความโกรธที่ถูกหลอกลวง ทำให้ ‘ภาวิกา’ ตะโกนออกมา ด้วยความคับแค้นใจ “ถึงเกลียดแค่ไหน พี่ก็เป็นผัวเธอ” เขาย้ำประโยคที่บาดใจภาวิกาอย่างเหลือแสน หญิงสาวจ้องหน้าเขาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ “ผัวเฮงซวยอย่างนี้ ฉันไม่ต้องการ” ศักดิยุกต์กระชากร่างงามของภาวิกาเข้ามาหา แล้วเขาก็คำรามใส่หน้าของเธอว่า “ไอ้ผัวเฮงซวยคนนี้ล่ะ ที่มันรักเธอจนหมดหัวใจ”

เธอเป็นเด็กกำพร้าที่บิดามารดาของเขานำมาอุปการะ แต่เธอหยิ่งและไว้ตัวเกินกว่าจะคาดคิด ทั้งเขาและเธอต่างสาดความเกลียดชังเข้าใส่กันและกันไม่ว่างเว้น เขาเป็นซาตานร้ายที่คอยดูถูกเหยียดหยาม ทั้งกลั่นแกล้งทั้งรังแกเธอสารพัด แต่ความสวยน่ารักของเธอทำให้เขาเร่าร้อนทุกคืนวัน

เธอคือนางฟ้าผู้บริสุทธิ์ เขาคือพ่อเลี้ยงจอมโหดที่ฉุดเธอมารังแก เขาทำร้ายเธอด้วยความโหด เขาลงโทษเธอด้วยความหื่x เธอต่อต้านด้วยหยาดน้ำตา แต่ไม่มีคำว่าปรานีจากคนเถื่อน ร่างกายและหัวใจถูกเพลิงพิศวาสเผาไหม้จนเป็นจุณ

“มีผัวคนเดียวไม่สะใจเธอใช่ไหม ถึงคิดจะมีสองสามสี่ห้า หรือพ่อเธอจะจับใส่ตะกร้าล้างน้ำไปขายให้คนอื่นอีก” ภวิศขึ้นเสียงใส่ทัตติกา ชายหนุ่มโกรธจนเลือดขึ้นหน้า “มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด” หญิงสาวแย้งเสียงแผ่ว “อ๋อ! เหรอ ต้องรอให้เธอนอนกับมันก่อนใช่ไหม ถึงจะเป็นอย่างที่ฉันคิด”