มงกุฎดอกรัก – ณัฏฐวิตรา
“ถึงกับอึ้งไปเลยหรือไง”
“คุณแดม…” ทัตติกาพูดอะไรไม่ถูก
“มีผัวคนเดียวไม่สะใจเธอใช่ไหม ถึงคิดจะมีสองสามสี่ห้า หรือพ่อเธอจะจับใส่ตะกร้าล้างน้ำไปขายให้คนอื่นอีก”
ภวิศขึ้นเสียงใส่ทัตติกา ชายหนุ่มโกรธจนเลือดขึ้นหน้า
“มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด” หญิงสาวแย้งเสียงแผ่ว
“อ๋อ! เหรอ ต้องรอให้เธอนอนกับมันก่อนใช่ไหม ถึงจะเป็นอย่างที่ฉันคิด”
ความโกรธทำให้เขาหยาบคายไม่มีลิมิต
ทัตติกาทนฟังไม่ไหว เธอตบใบหน้าคมเข้มเสียงดังฉาด
“เธอกล้าตบหน้าฉัน” เขาคำรามเสียงกร้าว
“ใช่ เผื่อจะทำให้คุณหายบ้าได้บ้าง”
หญิงสาวโต้กลับอย่างเหลืออด ดวงตาคมของคนฟังลุกวาบ ขณะที่ริมฝีปากเหยียดออกอย่างหยามหยัน
“พอจะมีผัวใหม่ ก็รีบถีบหัวส่งผัวเก่าเลยหรือไง”
ถ้อยคำถากถางของเขา ทำให้คนฟังโกรธจนพูดไม่ออก
“ห่างผัวไม่กี่วัน ก็อยากจนตัวสั่น ถ้าเธออยากก็บอกฉันสิ ฉันจะมาสนองความต้องการให้ อยากวันไหน เวลาไหนก็บอกมา”
