ธุลีบุปผา (นิยายจีน) – เมี่ยวผิง

“ข้ายินดีกับใต้เท้าด้วยขอรับ ฮูหยินของท่านกำลังตั้งครรภ์” ท่านหมอจากไปแล้ว ในขณะที่หญิงสาวมีน้ำตาแวววามคลออยู่ในดวงตาหม่นเศร้าของนาง สิ่งที่สะท้อนในม่านน้ำตาคือใบหน้าเย็นชาโกรธแค้นของเขา ประหนึ่งว่านางทำความผิดมาอย่างนั้นละ นางจะเป็นคนผิดได้อย่างไร… เขามิใช่หรือที่หว่านเชื้อพันธุ์ลงมาให้เติบโตในตัวนาง… หากเพียงต้องการแก้แค้นก็ควรทำแค่จับนางขังไว้ และหากเขาจะโบยตีนางเป็นบางครั้งเพื่อระบายโทสะ นางก็คงไม่เกลียดเขามากเท่าในตอนนี้


# , , , , , , , ,

สตรีข้างแคว้น (นิยายจีน) – เฟยเมี่ยว

‘ลู่ชิงเซียน’ จากคุณหนูใหญ่ผู้สูงศักดิ์แห่งจวนเสนาบดีสกุลลู่ ผู้เป็นถึงว่าที่ ‘พระชายาเอกในจวิ้นอ๋อง’ แต่ชีวิตกลับถึงคราวตกต่ำ เมื่อบุรุษนั้นเปลี่ยนใจตบแต่งสตรีอื่นแทนที่ตน อีกทั้งยังจะให้นางแต่งเข้าไปเป็นพระชายารองอีก ความโง่เขลาสุดขีดทำให้นางคิดทิ้งชีวิตที่แถบชายแดนข้างแคว้น นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ เมื่อนางถูก ‘ลอบสังหาร’ นางจึงเปลี่ยนตัวตนกลายเป็น ‘เฟยเซียน’ สตรีผู้มีอิสรเสรี จากผู้อ่อนแอกลายเป็นผู้เข้มแข็ง เพื่อทวงคืนหนี้ที่ติดค้าง ชำระแค้นด้วยแรงอาฆาต


# , , , , , ,

โลหิตนาง เล่ม 1-3 (นิยายจีน) – ลยาลี

นางผู้ถูกสาบไม่ให้สามารถฆ่าคนได้ หากความอยุติธรรมที่บังเกิด มาจากกลุ่มคนไร้หัวใจมันยิ่งสุ่มไฟแค้นในใจ บัลลังก์ทองจะถูกอาบด้วยสีของโลหิต ทุกชีวิตที่ทำร้ายนางจำต้องชดใช้ร้อยเท่าพันเท่า! เรื่องราวของมู่หรงเหลียนเย่ว สตรีไร้ความทรงจำผู้ถูกคนรักทรยศ และถูกพรากลูกน้อยไปอย่างเลือดเย็น เมื่อนางกลับมาชำระแค้น แผ่นดินจึงลุกเป็นไฟ


# , , , , , , , , , ,

กับดักนางมาร เล่ม 1-2 (จบ) (นิยายจีน) – พิมมาศ

ขอเพียงเป็นความสมัครใจของข้า… แม้ต้องประสบหายนะเก้าครา ข้าก็จะไม่เสียใจ… หวังหลี่เฟิงพึมพำบทกวีทั้งที่หลับตา จิตใต้สำนึกสั่งความว่าเขายังตายไม่ได้แม้ร่างกายจะบอบช้ำ โดยเฉพาะแผลที่หน้าท้องยังไม่หายสนิท และมันกำลังปริจนเจ็บปวดทรมานเพราะถูกกระแทกด้วยร่างของดรุณีน้อย เขายังไม่ตายและนางยังคงหายใจ… หวังหลี่เฟิงได้แต่ครุ่นคิดหาคำตอบ แม้ตัวเขาเพิ่งสิบเจ็ดส่วนนางย่างสิบสี่ แต่ความรักนั้นหาได้แบ่งแยกอายุ


# , , , , , , ,

จื้อซิ่งเหมี่ยน สตรีเปื้อนชาด 幸免 红尘夫人 (นิยายจีน) – เซี่ยงอวี้หลัน

ข้าขอสาบาน หากข้าไม่ตายข้าจะกลับสร้างหายนะให้พวกมัน ให้สาสมกับที่พวกมันทำกับข้าและแม่ข้า รอกรรมให้พวกมันชดใช้ ช้าไป ข้าจะเป็นผู้เร่งผลกรรมนี้เอง “แล้วหน้าที่ของสตรีที่ออกเรือนคืออะไรหรือคุณหนูกู้ หากมารดาของคุณหนูกู้ไม่เคยสั่งสอน ไปหอของข้าสิ ข้าจะสอนให้อาจจะสอนได้ดีกว่ามารดาท่านสอน เพราะขนาดบิดาเจ้ายังแทบไม่อยากลุกออกจากเตียง บ่นว่าเบื่อสตรีที่มัวแต่ใช้เงินไปวันๆแต่หน้าที่หลักกลับไม่-ได้-เรื่อง”


# , , , , , , ,

เรียกข้าว่าคุณหนูอันดับหนึ่ง เล่ม 1-7 (จบ) (นิยายจีน) – เชียนซานฉาเค่อ

“ข้าและพี่เสิ่นมีรักแท้ต่อกัน น่าเสียดายที่มีเจ้ายืนขวางทางรัก ชาติหน้าถ้าเลือกเกิดได้ ก็เลือกเกิดมาในบ้านที่มีชาติ มีตระกูลสักหน่อยสิ” คำเตือนสุดท้ายก่อนที่นางจะถูกรัดคอตายในชาติที่แล้ว เซวียฟังเฟยไม่เคยลืม เพื่อจะให้ได้สามีของนาง ผู้หญิงคนนั้นทำได้ไม่เลือกวิธี และเพื่อจะให้พวกมันพังพินาศ ผีอาฆาตอย่างนาง ก็ไม่วางมือเช่นกัน หญิงร้ายชายเลว.. ข้ามาแล้ว!


# , , , , , , , , , , ,

ไหมรักสยบแค้น ชุดลิขิตรักป้อมพิรุณ (นิยายจีน) – รินณ์ณาเดลลี่

เพราะถูกหนอนพิษดาวตกกัดกร่อนทรมานมานานสิบห้าปี ประมุขป้อมพิรุณจึงคิดสะสางแค้นก่อนหมดลมหายใจ ครั้นโชคดีเจอวิธีกำราบพิษกลับต้องปวดหัวเพราะต้องใช้เลือดพรหมจรรย์ของบุตรสาวศัตรูคู่แค้น ป้อมพิรุณจึงจำต้องกล้ำกลืนส่งเทียบมงคลสู่ขอคุณหนูสกุลว่านมาช่วยถอนพิษ ใครจะนึกว่าคนแซ่ว่านคิดเจ้าเล่ห์สลับตัวส่งบุตรสาวพ่อบ้านมาเข้าพิธีแทน กว่าจะรู้ว่านางเป็นตัวปลอม พิษหนอนก็ถูกกำจัดเกือบหมดแล้ว แต่เอ๊ะ!!! นางมิใช่สายโลหิตแท้จริงแล้วเหตุใดจึงสามารถถอนพิษหนอนได้หมดจดราบคาบเช่นนี้เล่า


# , , , , , ,

พระชายาใบ้ (นิยายจีน) – อาเธน่า

ตอนแรกที่ขอทานน้อย “เสี่ยวลู่” พบ “ตี้หลี่หมิง” นอนสลบอยู่ริมน้ำตกนั้น หวังจะปล้นชิงเอาทรัพย์ของเขาเพียงเท่านั้น ใครจะรู้เล่า…ว่าเขาจะจับตัวนางไปเป็นสาวใช้ กล่าวว่าโชคดีที่นางพูดไม่ได้…หาไม่นางต้องตาย นางจึงต้องแสร้งเป็นใบ้ คิดว่า 10 ปี แก้แค้นยังไม่สาย สุดท้ายผ่านไปไม่กี่ปี ตี้หลี่หมิงกลับคิดจะฆ่านาง กระทั่งคลอดบุตรชายได้หนึ่งคนแล้ว นางจึงค่อยสบายใจ


# , , , , , ,

ตี้ฮองเฮา เล่ม 1-2 (จบ) (นิยายจีนโบราณ) โดย อาเธน่า

“เคยคิดว่า…สิ้นชีพไม่อาจดับดวงใจ ทว่าคราสิ้นใจกลับสิ้นรักสิ้นผูกพัน ความผูกพันระกว่าเรา…ให้จบลงแต่เพียงเท่านี้ บุพเพและด้ายแดง…ขอให้แยกขาด อย่าให้มีต่อ…ในภพหน้า รักท่าน…แต่ชังท่านยิ่งกว่า ชาตินี้กระจ่างใจก่อนจากลา ชาติหน้าไม่ขอพบพาตลอดไป นับว่า…ตายจาก…พลัดพราก…เป็นวาสนา” น้ำตาสายสุดท้ายในฐานะมนุษย์ทิ้งตัวลง เช่นเดียวกับร่าง…ที่ไร้วิญญาณ ลูกหนึ่งคนไม่อาจลืมตา ข้าหนึ่งคนไม่อาจลืมแค้น เว่ยซื่อหลาง…ข้าแค้นท่าน! (เน้นฮา น่ารัก ไม่เจ็บตับจ้า)


# , , , , , , , , , ,

เงารักอสุรา (นิยายจีน) – มี่เยี่ยน

โชคชะตาชักนำให้บุรุษนิรนาม ช่วยเหลือ ‘หลี่จื่อเหยา’ ฟื้นจากความตาย หากยังไม่ทันตอบแทนบุญคุณ เขากลับหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย จนกระทั่งวันที่นางจำต้องออกเรือนตามคำสั่งของพี่ชาย ‘มู่หรงอี้หวาย’ บุรุษผู้นั้นจึงปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งโดยไม่มีผู้ใดคาดคิด และประกาศเจตจำนงที่จะเป็น ‘สามี’ ของนาง สิ่งที่หลี่จื่อเหยาไม่อาจล่วงรู้ก็คือ บุคคลลึกลับ ผู้มีพระคุณ ผู้ที่ทั้งหล่อเหลา แสนสุภาพ จนทำให้นางต้องเฝ้าคะนึงหามาตั้งแต่แรกพบคราวนั้น จะกลับกลายเป็นอสูรร้ายในห้องหอ ผู้ฉีกกระชาก และย่ำยีหัวใจนางจนย่อยยับ


# , , , , , , , ,

โบตั๋นรัญจวน (นิยายจีน) – บุษบาหนึ่งหรัด

นางตกเป็นทาสความใคร่ของเขา ความสุขสุดหฤหรรษ์ทำให้นางไม่คิดถึงสิ่งอื่นใดนอกจากการตอบสนองและรองรับอารมณ์ตัณหาจากชายอันเป็นที่รัก ในทุกค่ำเช้า เขาครอบครองนางที่มีสติรางเลือนด้วยความเสน่หาแสนป่าเถื่อนแบบที่ไม่เคยกระทำกับหญิงอื่น ราวกับต้องการความแน่ใจว่าทุกลมหายใจของนางมีเพียงเขา… ฮั่วเฟยเฟยไม่ล่วงรู้สักนิดว่า เฉียนฟานเหวินได้ใช้ความหอมหวานล่อลวงให้นางร่วงหล่นสู่หลุมพรางของการแก้แค้น!


# , , , , , , ,
1 3 4 5 6 7 14