โอ๊ย! ปวดหัว (มีหลัวไม่ได้ตั้งใจ) – อะตวน
“อะไร แกมามองฉันกินทำไม”
หอยขม ถามกลับน้ำเสียงไม่ไว้ใจ
แต่ถึงจะไม่ไว้ใจยังไงมาระวังตัวตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วล่ะ
“เธอย้ายมาอยู่คอนโดของฉันดีไหมขม”
เขายิงคำถามแรกออกไปคนละเรื่องละราวกับที่เธอถาม
ทำเอาหอยขมต้องอมสลัดผักคาอยู่ในปากจนแก้มตุ่ย
มองเขาตาปริบๆ แบบงงๆ ก่อนเธอจะรีบกลืนสลัดผักนั่นลงไปแล้วถามว่า
“ไม่ย้าย! ฉันจะย้ายไปอยู่กับแกทำเพื่อ?!”
“จะได้ประหยัดเงินไง”
โมกขศักดิ์ เหมือนจะหวังดี แต่หอยขมก็รู้ทัน
“ประหยัดเงินแต่เปลืองตัวน่ะสิ”
เธอสวนกลับตรงใจเขาเข้าเต็มๆ
ก็เธอเล่นรู้ใจเขาขนาดนี้ไม่ให้เขารักเธอได้ไง
“คิดมาก ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก”
โมกขศักดิ์ถูๆ ไถๆ ไป
“หืมมม…”
หอยขมลากเสียงยาวในลำคอ พร้อมกับรีบกลืนสลัด
ที่เธอเพิ่งส่งเข้าปากไปอีกคำลงท้อง ก่อนจะหันมาจ้องหน้าเขาเขม็ง
แล้วบอกด้วยเสียงจริงจังมั่นหน้ามั่นโหนกของเธอว่า
“นี่ขนาดไม่ทำนะ แกจัดฉันไปกี่ยกแล้วล่ะ!”
