แสนจะร้าย สุดจะรัก – ไพนารี
หัวใจสองดวงที่ความรักกำลังสวนทาง
หนึ่งคน …รักดั่งสายเลือดเดียวกัน
ส่วนอีกคน …อยากครอบครองและปีนป่ายขึ้นไปให้พ้นกำแพงของคำว่า ‘พี่น้อง’
“มันเป็นยังไงเหนือ? ถึงได้พยายามดิ้นรนติดต่อกับมัน
ที่ผ่านมาหายใจไม่สะดวก กินข้าวไม่อร่อย ใช้ชีวิตไม่มีความสุขเลยใช่ไหม
ถึงได้ดิ้นๆ ใส่แต่มันจะเป็นจะตายแบบนี้”
“อย่ามาขึ้นเสียง ฉันเป็นพี่เธอนะ!”
หญิงสาวตวาดก้อง หมดสิ้นความอดทนที่เก็บกดไว้
“แต่เท่าที่ฉันจำได้ เราไม่ได้ ‘เป็น’ แค่นั้นกันแล้ว”
เขาสาวเท้าเข้าหา ส่วนเธอก็ถอยหลังอัตโนมัติ
“เธอจำไม่ได้หรือว่าตั้งใจลืม!”
“เธียร์!”
“ตอนเป็นแค่พี่ฉันหึงหวงเธอเท่าไหร่
คิดดูแล้วกันว่าพอมาเป็น ‘เมีย’ ฉันแล้ว มันจะมากขนาดไหน”
“ไม่! หยุดพูด! อย่าพูดมันออกมา!”
เธอร้องเสียงดัง ตัวสั่นขึ้นมากกว่าเดิม ใบหน้าซีดขาวสั่นระริก
หอบหายใจสะท้านขึ้นลงจนตัวโยน
เขารู้ เขารู้มันเป็นอย่างดี แต่ที่เขาไม่พูดมันออกมา
ปล่อยให้เธอเป็นอีบ้าคนเดียวตั้งหลายวัน เขามันสารเลว!
“จะพูดตอนนี้หรือจะพูดตอนไหน ทุกอย่างมันก็เปลี่ยนอะไรไม่ได้แล้ว”
