เล่ห์ปรารถนารัก – ภาราดร
ความรักที่เธอมีให้แต่เขากลับบอกว่าไม่เคยต้องการ
เพราะหัวใจของเธอมันคงไร้ค่ามากมายในสายตาเขา
ทั้งที่เธอเจ็บเขากลับยืนยิ้มเยาะให้ด้วยความสมเพช
ทั้งที่เธอรักเขากลับย่ำยีหัวใจของเธอจนแทบจะไม่เหลือเศษซาก
“อย่าหาว่าฉันสอนเลยนะ ผู้ชายน่ะเวลากินมันก็กินได้หมดล่ะ
แต่ถ้าจะให้เลือกใครสักคนมาเป็นภรรยา เป็นแม่ของลูก
เขาก็ต้องเลือกเอาที่ดีๆ ที่เหมาะสม ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไร้หัวนอนปลายเท้าแบบเธอ”
ลูกชายคนเล็กของบ้านยังไม่ยอมปล่อยมือออกจากแขนของเธอ
ไม่พอเขายังพูดจาตอกย้ำความเจ็บในใจของเธอให้เพิ่มมากขึ้นไปอีก
“พอใจแล้วใช่มั้ยคะที่เห็นพรีมเสียใจ
สะใจคุณเล็กมากใช่มั้ยคะที่เห็นพรีมในสภาพแบบนี้”
พิรญาณ์ ตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มโดยไม่กลัวว่าใครจะผ่านมาได้ยิน
เธอไม่รู้ว่าจิตใจของกวีวัธน์ทำด้วยอะไรทำไมเขาถึงได้ใจร้ายใจดำขนาดนี้
ทุกครั้งที่เขาเห็นเธอล้มเขาจะไม่รอช้าเลยที่จะกระทืบหรือซ้ำเติมให้เธอจมดิน
ร่างสูงไม่ตอบ ใบหน้าหล่อเหลาผุดรอยยิ้มเย้ยหยันขึ้นมาเล็กน้อยอย่างสะใจ
“พลาดจากฉันก็แล้ว ยังมาพลาดจากพี่ชายฉันอีก แล้วใครจะเป็นเหยื่อรายต่อไปของเธอล่ะ”
เขาถามพลางลูบมือไปตามเรียวแขนขาวเนียนที่โผล่พ้นขอบเสื้อออกมาของหญิงสาว
“เสียใจด้วยนะคะ พี่ใหญ่เขาแค่หมั้นยังไม่ได้แต่งเสียหน่อย ทำไมพรีมจะต้องหมดหวัง”
พูดจบเธอก็ผลักอกก วีวัธน์ อย่างแรงจนเขาเซถอยออกห่าง
แล้วใช้จังหวะนั้นรีบเดินกลับห้องของตัวเองไปอย่างรวดเร็ว
