เมีย (ไม่) ตั้งใจ – พิชญานิน
“เธอเป็นเลขาฉันมากี่ปีแล้ว”
“สะ…จะสองปีแล้วค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นเธอก็รู้สิว่าฉันไม่เคยง้อผู้หญิงที่ไหน”
หญิงสาวพยักหน้ารู้ดีเลยทีเดียว
“ฉันให้สิทธิ์เธอตัดสินใจแล้วนะแต่ในเมื่อเธอไม่รับข้อเสนอของฉัน เธอรู้ใช่ไหมว่ามันจะไม่เกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สองสำหรับโอกาสดีๆ”
เขาเรียกสถานะ เมียเก็บ ที่หยิบยื่นให้เป็นโอกาสดีๆ อย่างนั้นเหรอ พชิรา จ้องตาคู่ดุนั่นตอบ
“พิ้งค์ไม่รับค่ะ”
เขาค่อยๆ ปล่อยมือลงแต่สายตายังคงจับจ้องที่ใบหน้าหวาน
“สองครั้งที่ผ่านมาเธอคิดยังไง”
“คุณเก้า พิ้งค์บอกแล้วไงคะว่าพิ้งค์ไม่ได้ขายตัว”
เธอตะคอกใส่หน้าเขาเสียงดังอย่างลืมตัวว่าเขาเป็นเจ้านาย
“ให้ฉันฟรีๆ ว่างั้น”
หญิงสาวไม่ตอบ เพราะรู้ว่าถ้าเธอพูด เขาคงรู้ว่ากำลังจะร้องไห้ เธอไม่อาจควบคุมน้ำเสียงให้เป็นปกติได้
“ก็ดี ขอบใจมาก”
เขาปล่อยมือจากไหล่ของหญิงสาว หยิบผ้าเช็ดผมที่พาดไหล่วางไว้บนเตียงให้เธอ ก่อนจะออกไปจากห้อง โดยไม่พูดไม่จา
ประตูถูกปิดลงเสียงดังโครมใหญ่ ทำเอาร่างบางสะดุ้งและเรียกสติได้ว่าเขาออกไปแล้ว