วิวาห์คนพาล – ธัญวลัย
ลูวิซ โยริสเกฟิน มหาเศรษฐีผู้ได้ฉายาว่าเพลย์บอยตัวพ่อ
เพราะมีใบหน้าหล่อเหลาหาตัวจับยาก
จึงไม่แปลกหากเขาจะเป็นชายในฝันของสตรีค่อนโลก
และด้วยคุณสมบัติที่เพียบพร้อมนี้เองจึงทำให้ลูวิซมั่นใจในเสน่ห์ที่เขามี
สิ่งใดที่เขาต้องการ เขาจะต้องได้
เพราะคำว่าผิดหวังไม่เคยปรากฏอยู่ในพจนานุกรมของเขา!
หม่อมราชวงศ์พราวพิมล เบญจรัตน์
สาวสวยหยาดฟ้าที่ถือกำเนิดในตระกูลผู้ดี
เธอมีความเป็นผู้ดีและหยิ่งในศักดิ์ศรีพอตัว
ทว่าชีวิตสาวของคุณหญิงแสนโสภากลับต้องพบกับความวุ่นวายครั้งยิ่งใหญ่
เมื่อความสวยของเธอเกิดไปสะดุดตาเพลย์บอยชื่อกระฉ่อนเข้าอย่างจัง
คุณหญิงคนงามจะทำอย่างไรให้ตัวเองรอดพ้นจากเสน่ห์อันร้ายกาจของนักรักเอาแต่ใจผู้นี้!
“เลวที่สุด!”
คนถูกรุกรานตะคอกใส่หน้าคนคุกคามอย่างโมโห
ลูวิซขยับกรามไปมาสองสามครั้งเพราะความเจ็บ
ชายหนุ่มหันหน้ากลับมามองเจ้าของฝ่ามือและตัดสินใจ
รั้งร่างบางเข้ามาปะทะอกแกร่งอีกครั้งด้วยความรวดเร็วโดยหญิงสาวไม่ทันตั้งตัว
จากนั้นก็ก้มลงบดขยี้ริมฝีปากอิ่มที่บวมเจ่อของคนตัวบางอย่างดิบเถื่อนคล้ายลงทัณฑ์จนพอใจ
“ถ้าคุณหญิงไม่เหนื่อยตบ และไม่เจ็บปาก
ผมก็พร้อมที่จะแลกตบกับจูบหวานๆ ทั้งคืนก็ยังไหว”
“ดิฉันเกลียดคุณ!”
เธอเค้นเสียงต่อว่า นัยน์ตาฉายแววกร้าวกระด้าง
“แต่ผมชอบคุณหญิงจัง และผมก็จะทำให้คุณหญิงเป็นของผมให้ได้”
“ไม่มีทาง!”
เธอเน้นเสียงหนักและผลักเขาออกห่างอย่างฉุนเฉียวเกรี้ยวกราด
“มันต้องมีแน่ๆ คุณหญิง”
ลูวิซยิ้มใส่ตาคู่งามอย่างหมายมั่น
“ใกล้ถึงเวลาชำระหนี้ค่าวังแล้วใช่ไหม ผมยังรอจ่ายให้คุณอยู่นะ
เรื่องหุ้นบริษัทก็เหมือนกัน ถ้าคุณไม่รีบเอามันคืนไป
ผมจะเปลี่ยนชื่อและเปลี่ยนระบบการบริหารใหม่ทั้งหมดนะครับ”
“คุณกดดันดิฉันด้วยวิธีนี้แล้วคิดว่าดิฉันจะยอมรับข้อเสนอของคุณอย่างนั้นเหรอคะ”
“อะไรที่ผมต้องการผมต้องได้ ผมเคยบอกแล้วไงครับว่าสะกดคำว่าผิดหวังไม่เป็น
ต่อให้คุณหญิงวิ่งหนี ผมก็จะตาม และอย่าคิดว่าจะพ้นมือผมไปได้”
“เอาเป็นว่าดอกเบี้ยที่คุณต้องจ่ายคือตามใจและเอาใจผมสักหนึ่งอาทิตย์ดีไหม”
คำตอบของคนตัวใหญ่ทำให้หม่อมราชวงศ์สาวร้อนผะผ่าวไปทั้งวงหน้าและเสมองไปอีกทาง
เมื่อพอจะเข้าใจสิ่งที่เขาต้องการให้เธอทำแทนดอกเบี้ยที่เป็นทรัพย์สิน
“ว่าไงครับ คุณยังยินดีที่จะจ่ายดอกเบี้ยให้ผมไหม”
นิ้วแกร่งจับปลายคางมนของคนตัวบางให้หันกลับมาเผชิญหน้า
จ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวยอย่างค้นหาและรอคอยคำตอบ
“ถ้าคุณหญิงตกลงก็จูบผมเป็นการยืนยัน แต่ถ้าไม่ก็ทำหน้าที่ของคุณหญิงตามปกติ”
คนขอความช่วยเหลือประสานสายตากับมหาเศรษฐีหนุ่มอย่างครุ่นคิดชั่วขณะ
จากนั้นก็ขยับใบหน้าเข้าไปหาเขาอย่างช้าๆ และทำตามที่เขาบอกอย่างว่าง่าย
ไหนๆ ก็ต้องทำหน้าที่ภรรยาชั่วคราวของเขาอยู่แล้ว
มันคงไม่หนักหนาเกินไปกับการตามใจและเอาอกเอาใจเขามากขึ้น
“ขอบคุณที่ยอมช่วยค่ะ”
เธอกระซิบบอกเมื่อถอนริมฝีปากออกมา
“ไม่เป็นไร เพราะผมเองก็ได้สิ่งตอบแทนจากการช่วยเหลือเหมือนกัน”
“เดี๋ยวหญิงถูหลังต่อนะคะ”
เธอบอกแก้เก้อและทำท่าจะขยับลงจากตักของอีกฝ่าย
“ไม่ต้องถูแล้วละ แต่ผมอยากให้คุณหญิงช่วยทำอย่างอื่นมากกว่า”
เขาเอ่ยบอกเสียงพร่าและกดร่างนุ่มให้นั่งอยู่บนตักเช่นเดิม
