ผลิใบรัก – แจมจันทร์
บัวบูชา เชื่อมาตลอดว่าเธอคือนางเอกในนิยาย
ผู้มีจิตใจงดงามประดุจแม่พระผู้อารี
และเธอก็ควรได้เจอกับเจ้าพ่อผู้โหดร้าย
ที่คอยทรมานจิตใจและร่างกายของเธอไม่ใช่เหรอ?
ไม่ใช่หนุ่มแปลกหน้าที่กำลังบาดเจ็บ
มานอนสลบไสลให้เธอทำหน้าที่เป็นพยาบาลแบบนี้สิ
แต่ถึงจะไม่ใช่อย่างที่เธอคิดไว้ จากมาเฟียจอมโหดที่เคยเพ้อฝัน
มาเป็นท่านประธานหนุ่มหน้านิ่ง นามว่า รัฐพล ก็ดีไปอีกแบบ
คราวนี้ละ! เธอจะต้องอ่อย ต้องถึงเนื้อถึงตัว ต้องนัวเนีย แล้วยั่วให้เขารัก
เลยเถิดไปจนทำให้เขาหึงจนหน้ามืดตามัว เพราะรู้ไม่เท่าทันเล่ห์เหลี่ยมที่เธอวางไว้!
‘เฮ้อ…ฉากที่เธอรอคอยกำลังจะมาถึงใช่ไหม อีกเดี๋ยวหมอนี่ต้องดึงฉันเข้าไปจูบ
แล้วลากตัวฉันกลับบ้านด้วยความหึงหวงใช่หรือเปล่า’
“เอ๊ะ! อ้าวเฮ้ย! จะไปแล้วเหรอ ตกลงจะไม่ชวนฉันทะเลาะ
จนฉันต้องเผลอตบหน้านาย แล้วนายก็จูบปากฉันเพื่อปิดปากไม่ใช่เหรอ”
บัววิ่งตามชายหนุ่มที่ก้าวเท้ายาวๆ นำห่างออกไปแล้ว
“เฮ้! นายไม่คิดจะทะเลาะกับฉันจริงๆ เหรอ”
“ทำไมฉันต้องทำเรื่องไร้สาระแบบนั้นด้วย”
รัฐหยุดเดินแล้วหันมาถามกลับด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน
“พอเราทะเลาะกันรุนแรง มันจะได้ไปจบลงที่ฉากรักบนเตียงไง”
“เลอะเทอะ เธอนี่มันหน้าไม่อายจริงๆ”
“หน้าไม่อายตรงไหน”
บัวเดินกึ่งวิ่งเพื่อตามให้ทันชายหนุ่มผู้หวงตัว
“เลิกพูดเรื่องแบบนี้ออกมาง่ายๆ ได้แล้ว
หัดทำตัวสงบเสงี่ยมให้สมเป็นผู้หญิงบ้าง”
“นายก็ยอมเป็นของฉันซักทีสิ พอได้นายแล้วเดี๋ยวฉันก็เบื่อ
หมดความสนใจในตัวนายไปเองแหละ”
ร่างสูงที่เดินนำหน้าหยุดนิ่งไปชั่วขณะแล้วหันมาสบตากับเธออีกครั้ง
“เธอคงเห็นฉันเป็นของเล่นสินะ”
บัวยังงงกับคำถามนั้นจึงยังไม่ทันได้ตอบอะไร
แล้วอยู่ๆ นายท่านประธาน ก็ก้าวด้วยความเร็วจากไปจนเธอก้าวตามแทบไม่ทัน
“ผู้ชายอะไรเล่นตัวเป็นบ้า ชิ”
