รอยสิเน่หากลางใจ – ลัลน์
นิยายเรื่องนี้เป็นภาคต่อของเรื่อง ‘บ่วงมัจจุราช‘ (หมอพริม & พ่อเลี้ยงปราณ)
อยู่ใกล้กันก็เหมือนกับไกลแสนไกล
ความรักที่เคยมีต่อกันบัดนี้มันไม่มีค่าอีกแล้ว
คงจะหลงเหลือแต่เพียงรอยสเน่หาที่กลางหัวใจ
เอาไว้ให้ได้เจ็บปวดเสมอเมื่อคิดถึงคืนวันสุขสมที่ผ่านมา…
“คุณยังรักทับทิมอยู่หรือเปล่า”
เสียงหวานสั่นระริกแต่คงน้อยกว่า ก้อนเนื้อในอกซ้าย แม้จะรู้ว่าคำตอบเป็นเช่นไร
แต่ก็ยังเชื่อว่าที่เขาพูดแบบนั้นก็เพราะยังโกรธเธออยู่ แล้วสินธุ์ก็ไม่ได้ตอบคำถาม
เขาพยายามสะบัดเธอให้หลุด
“คุณไม่รักทับทิมแล้วจริงๆ หรือคะ” ทิพย์ทิวาดื้อรั้นไม่ยอมปล่อย
“หยุด!” สินธุ์กดเสียงต่ำน่ากลัว คว้าหมับเข้าที่ข้อมือข้างหนึ่งของเธอแล้วบีบแรง
ราวปรารถนาให้กระดูกน้อยแตกละเอียด ทิพย์ทิวาเจ็บจนน้ำตาไหล
แต่ก็ต้องฝืนเก็บเสียงร้องเอาไว้เพราะรู้ว่าจะทำให้เขารำคาญ
“อย่าพูดคำว่ารักให้ผมได้ยินอีกเป็นอันขาด
คุณรู้ไว้ด้วยว่าทุกวันนี้ผมขยะแขยงคุณจะแย่อยู่แล้ว”
หญิงสาวจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่นั้น ค้นหาความจริงที่อยู่ในหัวใจเขา…
ท้ายสุดแล้วเธอก็เห็นแค่เพียงความว่างเปล่าที่ทำให้หัวใจแตกสลาย
