มนต์ร่ายรัก – กลีบลำดวน
ในที่สุดเขาก็ผละจากริมฝีปากเย้ายวน…ก่อนจะรั้งร่างเล็กไปกอดไว้นิ่งนาน
“พอใจหรือยัง…เขตน่านพอใจหรือยังที่ได้เหยียบย่ำมนต์อย่างนี้…”
เสียงอ่อนเบาถามขึ้นอย่างเจ็บช้ำ
“มนต์เกลียดเขตน่าน” เสียงที่ออกมาจากคนในอ้อมแขนทำให้ชายหนุ่มชะงัก…
ผละออกมามองหน้าใกล้ๆ ด้วยความรู้สึกหลากล้นอีกครั้ง
“เกลียดมากหรือ” เขาถามเสียงต่ำ…กรุ่นๆ ด้วยอารมณ์ที่หญิงสาวอ่านไม่ออก
ดวงตาเจ้าอารมณ์ ร้อนแรง ที่จ้องมาทำให้หล่อนนิ่งงัน…
วูบนั้นราวกับเขากำลังเค้นเอาความจริงที่อยู่ลึกลงไป
มนต์นางเบือนหน้าหนีจากประกายตาคมแรงนั้นทันที
อีกเพียงอึดใจมือแข็งแรงก็บังคับคางมนให้หันมา
“ใช่ มนต์เกลียดเขตน่าน เกลียดมาก เกลียดที่สุด เกลียดคนที่คอยแต่เหยียบย่ำ
เย้ยหยัน เกลียดคนไม่มีหัวใจ ในหัวมีแต่จะเอาชนะ แม้แต่กับพ่อของตัวเอง”
“ผมก็เกลียด ผู้หญิงชอบยั่วยวน ปั่นหัวผู้ชายเป็นบ้าเลย”
เมื่อสาวน้อยผู้มีออร่าเยือกเย็นดุจน้ำแข็งขั้วโลก
ถูกผู้มีพระคุณไหว้วานให้กลายร่างไปเป็นนางยั่วมือสมัครเล่น
เพื่อสั่งสอนเจ้าลูกชายหัวดื้อตัวดี ให้ยอมกลับมาสู่อ้อมอกผู้เป็นพ่อ
มนต์นางจะทำอย่างไร…
