ธิษณ์ – ฐิตารีย์ – กลิ่นแก้ว
เริ่มดึกแล้วในตอนที่ ธิษณ์ กวาดสายตามองหาหญิงสาว ไม่เห็นเธออยู่ในห้องจัดเลี้ยงนั้นอีก
เขากล่าวลาเจ้าภาพก่อนปลีกตัวมา พลางก็โทรศัพท์หาคนขับรถของ ฐิตารีย์
สอบถามได้ความว่ารถกลับไปถึงบ้านเรียบร้อยแล้ว แต่แม่ตัวดีไม่ได้กลับไปด้วย
เพียงแต่สั่งคนรถกลับไปก่อนส่วนตนก็ไปเที่ยวต่อกับภาม
ชายหนุ่มเปิดประตูกระแทกตัวเข้านั่งในรถอย่างนึกเคืองหน่อยๆ…
เป็นผู้หญิงยิงเรือแต่เที่ยวไม่รู้จักเวล่ำเวลา…
ธิษณ์รู้สึกว่าตนออกจะเป็นผู้ชายหัวเก่า ที่ไม่ชอบให้ผู้หญิงของเขาเที่ยวเตร่
ไถลเถลือกในยามค่ำคืน ดื่มเหล้าเมามาย หรือมั่วสุมปาร์ตี้
แต่ดูเหมือนฐิตารีย์จะทำทุกอย่างที่เขาไม่ชอบ
กระนั้นชายหนุ่มก็ถอนหายใจโล่งอกได้นิดๆ คิดว่าถึงอย่างไร
เจ้าหล่อนก็รักษาเนื้อรักษาตัวมาได้ถึงยี่สิบกว่าปี เขาค่อยมีรอยยิ้มพรายบางๆ บนเรียวปาก
สีหน้าละมุนและสดใสขึ้น เมื่อนึกถึงความสาวของเธอที่เขาได้ครอบครอง
หวังว่าได้รู้รสชาติสัมพันธ์สวาทแล้ว เจ้าหล่อนจะไม่ติดอกติดใจ
จนถึงขนาดไปลงเอยกับใครได้ง่ายๆหรอกนะ เมื่อคืนก็เห็นอยู่ เธอร้อนแรงไม่น้อยเลย
แต่ให้ ‘ร้อน’ กับเขาได้คนเดียวเท่านั้น…เมียเขา เขาหวง
