ทาสรักจอมลวง – พรรณารา
“โอ๊ะ!”
เมมฟิส ร้องออกมาอย่างเจ็บปวด เขากัดฟันแน่นจนกรามหนาขึ้นสันนูน
ข่มความเจ็บผละตัวออกห่าง เป็นโอกาสให้ น้ำผึ้ง ได้ลุกขึ้น
และดันส้อมเข้าหาเขาอย่างแรงอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะผละมือออก
ส้อมร่วงหล่นไปที่พื้นห้อง เมมฟิสก้มลงมองรอยเลือดที่เริ่มซึม
ออกมาจากเสื้อที่เป็นรูอย่างเห็นได้ชัด
“เธอร้ายมากนะ”
เขาเค้นเสียงดุดันรอดไรฟัน ยกมือแตะเลือดเบาๆ ก่อนจะเอามาแตะที่ลิ้น
และจ้องมองใบหน้าซีดเผือดของคนตรงหน้าอย่างเคืองๆ
“ออกไปให้พ้นนะ”
น้ำผึ้งหันไปคว้ามีดสำหรับใช้ปาดเนยที่หล่นอยู่บนพื้นห้องขึ้นมาถือไว้มือไม้สั่น
ใบหน้าแดงก่ำ เนื้อตัวสั่นระริก น้ำตาเอ่อคลอ ผมเผ้ายุ่งเหยิง
ริมฝีปากอวบอิ่มเห่อ เสื้อผ้าฉีกขาดหลุดลุ่ย
“คิดว่าฉันจะกลัวเหรอ!?”
เมมฟิสไม่ลดละเขาไม่กลัวหรอกแผลแค่นี้ไกลหัวใจอีกเยอะ
และไอ้มีดเล็กๆ นั่นไม่สามารถทำอะไรเขาได้หรอก
“ถอยออกไปนะถอยไป”
น้ำผึ้งตะคอกใส่หวังให้เขาหยุดเดินเข้าหา เธอคงไม่รอดอีกแน่
ถ้าเข้าเข้ามาถึงตัวของเธออีกครั้ง
