ดวงใจสี่ทิศ – สิรินรชา นาถธีรธาดา
“สนใจไปดูครูภีมใส่บิกินี่กับผมมั้ยครับ”
“ไม่ล่ะ คิดว่าใส่ชุดว่ายน้ำมายั่ว แล้วฉันจะกระโจนใส่ล่ะก็คิดผิดแล้วล่ะ”
ประโยคหลังฝากลมฝากฟ้าไปถึงคนที่น้องชายกำลังเอ่ยถึง
ภาสกร ยิ้มแป้นก่อนจะปรับสีหน้าให้ดูคล้ายกำลังเป็นการเป็นงานที่สุด
“ถ้าอย่างนั้นหากคุณใหญ่ไม่เอา คนนี้ผมขอนะ”
“เรื่องสิ” ประโยคของ่ายๆ ของคนเป็นน้องได้รับ
เป็นประโยคตอบกลับรวดเร็วปานกัน และนั่นก็ทำให้ภาสกรถึงกับหัวเราะร่า
ขณะที่ สี่ทิศ รู้สึกตัวเองตกลงไปในหลุมที่น้องชายขุดไว้อย่างจัง
“ฉันไม่คุยกับนายแล้ว”
สรรพนามเปลี่ยนไปตามอารมณ์ที่น้องชายรู้ดีว่า ตอนนี้พี่ชายกำลังอายสุดขีด
สี่ทิศยืนหมุนซ้ายหมุนขวาทำอะไรไม่ถูก ภาสกรขยับเข้าไปใกล้และเอ่ยแซวยิ้มๆ
“เอาน่าครับคุณใหญ่แค่ไปดูเอง หากหุ่นไม่ผ่าน หน้าอกไม่ไหว สะโพกไม่ผาย คุณใหญ่ค่อยโยนมาให้ผมก็ได้”
พูดจบก็ลากพี่ชายไปยังทิศทางที่มาของ เสียงหัวเราะใสของเด็กๆ และผู้ใหญ่ในบ้านทันที
และเมื่อมาถึงสองหนุ่มก็ยืนนิ่งราวกับถูกมนต์สะกด
ภาพหญิงสาวในชุดว่ายน้ำบิกินี่สีฟ้าสดใส ชิ้นบนอวดเนินอกอิ่มขาวลออตา
ขณะที่ชิ้นล่างถูกพื้นน้ำบดบังไว้ แต่กระนั้นก็มองเห็นความขาวเนียนฉายชัดอยู่ดี
ภาสกรที่ได้สติก่อนรีบเอนกายเข้ามากระซิบ
“คุณใหญ่เคยบอกว่า ไม่มีทางเดินตามเกมของคุณหญิงเด็ดขาด ถ้าอย่างนั้นคนนี้ผมขอเลยนะครับ”
กล่าวจบก็ทำท่าจะเดินเข้าไปหาหญิงสาว ผู้เป็นศูนย์รวมจุดโฟกัสในตอนนี้
แต่มือของพี่ชายกลับคว้าไหล่ของเขาไว้มั่น พร้อมกับกล่าวสั้นๆ แต่ให้รู้ว่าเอาจริง
“แม่หาให้ทั้งที จะให้พี่ปฏิเสธได้ยังไงล่ะ”
