ข้ามาเพื่อยืนหนึ่ง (นิยายจีน) – รอยทราย
“ข้ามาส่ง จะได้ไม่ถูกครหาว่าเป็นสามีที่ขาดตกบกพร่อง!”
เขาเอ่ยขึ้นโดยไม่มองหน้านางแม้แต่น้อย
เมิ่งฟ่าน ยืนขึ้น หยิบกระบี่เตรียมตัวจะออกไป
“ทุกครั้งของการออกรบ ข้าคิดเสมอว่าทัพจะต้องมีชัย..
ไม่ว่าข้าจะรอดหรือไม่ก็ตาม การไปครั้งนี้ ท่านคงหวังไม่น้อย..
ว่าข้าจะไม่มีโอกาสได้กลับมา”
เว่ยหลง สะอึก เผลอสบตากับนางด้วยความรู้สึกที่หวาดหวั่น
“หากข้าไม่ได้กลับมาจริงๆ ก็ขอให้ท่านได้พบเจอสตรีที่เหมาะสม
ที่จะเป็นภรรยาคนต่อไปของท่าน สตรีผู้นั้นไม่ทำร้ายท่าน
ทั้งต่อหน้าและลับหลัง ข้าจะยินดี”
เมิ่งฟ่านเอ่ยเป็นนัย ก่อนหันจะเดินไป
“ข้าเกลียดวาจาของเจ้านัก นับตั้งแต่วันแรกจนถึงบัดนี้
เจ้าไม่เคยมีคำพูดใดที่เข้าหูข้าเลยสักครั้ง ครั้งนี้ก็เช่นกัน
ข้าไม่เสียใจหรอกหากเจ้าจะสิ้นชีพในสนามรบ ข้าคงจะประณาม
ว่าเจ้าขี้แพ้ หาได้เก่งกาจดั่งที่ใครเขาเล่าลือกัน ทางที่ดี กลับมาให้ได้
ข้าหาใช่คนใจจิตใจดำถึงขั้นว่าอยากให้เจ้าตาย!”
เว่ยหลงเอ่ยไล่หลัง เมิ่งฟ่านชะงัก ก่อนตัดใจเดินจากไปไม่หันกลับมา
เว่ยหลงหวังให้นางหันกลับมาเถียงเช่นที่นางไม่เคยยอมแพ้ในทุกๆครั้งก็ใจเสีย
ได้แต่มองตามหลังไป ปฏิเสธไม่ได้ว่าลึกๆก็แอบเป็นห่วงนาง
