รอยพิศวาสรัก – พิชญวดี
จาก ‘รัก’ แปรเปลี่ยนเป็น ‘เกลียดชัง’
ความแค้นที่สุมอยู่ในอก ต้องชำระล้างด้วยรอยน้ำตา
ท้ายสุดเขาคือผู้ชนะ…อย่างนั้นหรือ ?
“จะคิดยังไงก็เรื่องของคุณเถอะค่ะ เพราะถึงฉันพูดอะไรไปคุณก็คงไม่เชื่อ”
ในเมื่อตอนนี้เขาไม่เคยมองเธอในแง่ดีอีกแล้ว
กันต์ธร ในวันนี้กับคนในเมื่อวานวันมันคนละคนกัน
“เวลาเปลี่ยนคนมันก็ต้องเปลี่ยน หน้าที่เคยซื่อๆ ใครจะรู้ว่ามันซุกซ่อนพิษสงเอาไว้ พูดไปก็สงสารลูกเธอนะที่มีแม่แบบนี้”
“อย่าดึงน้องแคทเข้ามา !”
เขาจะต่อว่าเธออย่างไรก็ได้แต่อย่าพูดถึงลูกแบบนี้
“ทำไมล่ะ” กันต์ธรยกยิ้ม
“กลัวเด็กนั่นจะรู้เหรอว่าแม่นอกใจพ่อตัวเอง”
“…”
“ไม่ดีเหรอ เพิ่มฉันเข้าไปอีกสักคน ลูกของเธอจะได้มีพ่อหลายๆ คน”
เพี๊ยะ !
กว่าจะรู้สึกตัวมือของเธอก็เหวี่ยงออกไป กระทบกับแก้มสากเต็มแรง
คันธมาลี นั่งมองผลงานตัวเองด้วยอาการสั่นกลัว
เมื่อตอนนี้กันต์ธรหันหน้ากลับมา
พร้อมกับใช้นิ้วคลึงปากตัวเอง เขาแค่นหัวเราะออกมา
แต่มันเป็นเสียงที่น่ากลัวที่สุดเท่าที่เธอเคยได้ยินมา
“เธอกล้ามากนะ”
เธอคงกลัวว่าลูกจะมีพ่อเพิ่มอีกคน ตำแหน่งนั้นคงมีไว้สำหรับไอ้หน้าอ่อนคนนั้นคนเดียวสินะ
