ไฟปรารถนา อาญาแค้น – จิราจันทร์
คำพูดของผู้หญิงที่โตมาจากบ้านเด็กกำพร้าอย่างเธอไร้น้ำหนัก
พูดไปผู้บริหารหนุ่มหล่อก็ไม่เคยคิดจะฟัง เขาพิพากษาว่าเธอผิด เธอก็ต้องผิด
เขาแค้น ชิงชัง รังเกียจ และข่มเหง เธอก็ ‘ต้อง’ ยอมรับ
มันใช่หรือ…ที่เลขาตัวเล็กๆ อย่างเธอต้องรับบาปแทน…แค่แฟนเก่า !
“พาเธอไปฆ่าไง อยากตายแบบไหนดีล่ะ”
ชายหนุ่มหัวเราะออกมาดังลั่นรถ ความหวาดกลัวเกาะกินในใจของคนฟังขึ้นมาครามครัน
และเธอเชื่อว่าคนอย่างปรเมศวร์สามารถทำได้
“คุณมันบ้าไปแล้ว จอดให้ฉันลงเดี๋ยวนี้”
กันธิชาตะโกนบอก แต่อีกฝ่ายกลับนิ่งเฉยขับรถออกไปเรื่อยๆ อย่างไม่รีบเร่ง
“อยากลงก็กระโดดลงไปเองสิ ประตูรถไม่ได้ล็อก”
ปรเมศวร์กล่าวท้าทาย คิดว่าหญิงสาวคงไม่ใจกล้าบ้าบิ่นกระโดดลงไปแน่
กันธิชามองไปนอกรถด้วยความหวาดเสียว
“กลัวละสินะ”
ปรเมศวร์กระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างเหยียดหยัน และนั่นทำให้กันธิชาตัดสินใจผลักประตูกระโดดลงไป
จากรถโดยที่ปรเมศวร์คว้าแขนไว้ไม่ทัน เขาเบรกรถกะทันหันจนได้ยินเสียงดังลั่นแล้วรีบเปิดประตูรถ
วิ่งลงไปดูด้วยความตกใจกับการกระทำอันอุกอาจของเธอ ถึงเขาจะเกลียดเธอมากแค่ไหน
แต่ก็ไม่ใช่คนโหดร้ายป่าเถื่อนที่เห็นชีวิตคนเป็นเพียงผักปลา แต่พอเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้เป็นอะไรมากมาย
จึงตะคอกด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราด
“ทำบ้าอะไรของเธอกันธิชา !”
“ก็คุณบอกให้ฉันโดด”
กันธิชาโต้กลับด้วยความโมโห พร้อมนิ่วหน้าด้วยความเจ็บพยายามยันตัวเองขึ้นแต่ไม่สำเร็จ
“เธอมันโง่ หรือเสียสติกันแน่ ลุกขึ้นมา”
“ฉัน…ฉันลุกไม่ขึ้น”
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นบอกเสียงสั่น
“นรกคงยังไม่ต้องการคนเลวอย่างเธอ”
