เลือน (นิยายจีน) – Neraida
ปีนั้นโอรสสวรรค์แต่งตั้งนางขึ้นเป็นฮองเฮา
หวั่นฝูหรง ขึ้นเป็นฮองเฮาอย่างสง่าผ่าเผย
ชายผู้นั้น หยางหลี่เซวียน มอบความโปรดปรานให้แก่นาง
มอบอำนาจภายใต้การควบคุมของเขา นางเพียงแค่แย้มยิ้ม
และใช้มันเพื่อจัดการกับเหล่านางสนม
เลือกปิดตาข้างหนึ่งเสวยสุขกับสิ่งที่ได้รับ
“เพราะปีนั้นภาพของพระองค์ช่างเลือนรางนัก…”
เสียงหวานเอ่ยขึ้นอย่างเลื่อนลอย นัยน์ตาดำขลับทอดมอง
ผ่านพระวนกายสูงส่งของโอรสสวรรค์ออกไปไร้จุดสิ้นสุด
ปลอกเล็บสีทองครูดไปกับถ้วยชาเบื้องหน้า
“ราวกับว่ามองไม่เห็นสิ่งใดเลย”
อย่างไรก็ตาม พระสวามีของนางเพียงแย้มพระสรวลขึ้นบางเบา
นิ้วพระหัตถ์สัมผัสลงบนฝ่ามือบอบบางของนาง
ชั่วขณะนั้นแลเห็นได้ว่าพระสรวลกำลังขยับกว้างขึ้น
ท่ามกลางความไม่เข้าใจมากมายนั้น
ความรักของนางแม้นเฟื่องฟู ทว่ากลับเลือนรางยิ่งนัก
