เพียงใจภักดิ์ – พราภัค
ศศะ เป็นเพียงกระต่ายน้อยที่เฝ้ามองดวงจันทร์ ด้วยความหลงใหล เทิดทูนราวกับทาสผู้ภักดี
ตราบใดที่แสงจันทร์ยังคงสาดส่องมาที่เธอ ตราบนั้นเธอก็พร้อมมอบใจทั้งดวงให้แก่เขา โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน
“ตรีรักใคร กระต่ายก็รักคนนั้นด้วย”
แต่ใครจะคาดคิดว่าวันหนึ่งเจ้ากระต่ายน้อย จะมีโอกาสได้สัมผัสดวงจันทร์ที่หมายปอง
จนในที่สุดฟ้าก็ส่งลูกกระต่ายตัวจ้อยมาเป็นแก้วตาดวงใจของเธอ
“มันเป็นความผิดของฉันเหรอ เธอแอบซ่อนลูกของฉันไว้นานเท่าไหร่ นี่ถ้าฉันไม่รู้เองเธอก็คงปล่อยให้ลูกฉันเป็นเด็กกำพร้าพ่อ”
“ก็ให้เป็นเมียหลวงแล้วไง ทะเบียนสมรสนั้นยืนยันได้”
“ตรี!” หญิงสาวซัดเผียะที่อกเขา
“ยังจะพูดเล่นอยู่ได้ กระต่ายโมโหแล้วนะ”
เจ้าของอ้อมแขนหัวเราะลั่นแล้วดึงตัวมากอดแรงๆ
“เป็นเมียเดียวก็ได้ พอใจรึยัง…แค่คนเดียวก็หัวหมุนแล้วไม่รู้หรือไงหืม”
“จะเป็นเมียเดียวได้ยังไง แล้วคุณชลธารล่ะ ตรีเอาไปไว้ที่ไหน”
ศศะแย้งอย่างเหลืออด “ไม่รู้สิ” คำตอบนั้นไม่มีความอนาทรร้อนใจสักนิด
