เพลย์บอยซ่อนรัก – ลายทราย
เพราะคำว่าพี่ชายมันค้ำคอเลยทำให้เขาต้องนิ่งเฉยมาตลอด
แต่เมื่อไอ้หมอหมานั่น ทำท่าจะมาสนใจน้องน้อยของเขา มีหรือว่าคนอย่าง มิลาน จะยอมง่ายๆ
เขาเลยต้องงัดทุกกลยุทธ์เพื่อให้เธอมาแต่งงานกับเขาให้ได้
และจากนั้นมันคงไม่ยากที่จะทำให้เธอเป็นของเขาทั้งกายและหัวใจ
โครม! เพล้ง!
เสียงแตกกระจายของข้าวของที่ดังลั่นไม่หยุด ทำให้พริมาถึงกับยืนตัวสั่นด้วยน้ำตานองหน้า
จ้องมองมิลานที่เอาแต่อาลวาดทำลายข้าวของด้วยความกลัว และความเป็นห่วง
เพราะอีกฝ่ายเอามือต่อยทั้งกระจกตู้ ทั้งกระจกโต๊ะเครื่องแป้ง จนมือของเขาเต็มไปด้วยเลือด
หญิงสาวสะดุ้งเฮือกผงะถอยหลัง เมื่อ มิลาน หันกลับมามองเธอ
หลังจากที่เขาระบายอารมณ์ทำลายข้าวของจนพอใจแล้ว
ร่างสูงก้าวเดินมายืนอยู่ตรงหน้าหญิงสาวด้วยท่าทีนิ่งๆ
ก่อนจะเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาบนแก้มให้เธออย่างแผ่วเบา
“น้องขวัญร้องไห้ทำไมค่ะ ร้องไห้สงสารไอ้โง่น่าสมเพชอย่างพี่หรอ”
เขาเอ่ยถามเสียงเย็นต่ำอย่างน่ากลัว จนพริมาต้องกระเถิบถอยหลังให้ห่างจากเขาด้วยความกลัว
“ทำไม…รังเกียจพี่มากงั้นหรอ”
คำถามจากคนตรงหน้าทำให้หญิงสาวรีบส่ายหน้าปฎิเสธคำของเขา
ก่อนจะทำใจกล้าเอื้อมมือไปคว้ามือเขามาดูด้วยความเป็นห่วง
แต่มิลานกลับแกะมือเธอออกอย่างแผ่วเบา นึกสมเพชตัวเองในใจ
ว่าถึงขนาดนี้แล้วเขายังไม่กล้าแม้แต่จะทำให้เธอเจ็บ
“ถ้ารักมันมากทำไมไม่บอกพี่ดีๆ ไม่เห็นต้องแล่นไปนอนกับมันทั้งๆ ที่พี่ยังขึ้นชื่อว่าเป็นผัวอยู่แบบนี้!”
ประโยคนี้มิลานตวาดออกมาเสียงดังจนลั่นห้อง
เขาขยับเดินเข้าใกล้หญิงสาวอีกครั้ง ต้อนให้เธอถอยหลังจนไปชิดชนกำแพง
ก่อนจะยกมือทั้งสองข้างกักเธอไว้
“ลูกของพี่ตายไปแล้ว แล้วเด็กที่อยู่ในท้องตอนนี้ล่ะใช่ลูกพี่หรือเปล่า”
“ฮึก…พี่มิล อย่าพูดแบบนี้”
พริมาน้ำตาร่วงแผละกับคำถามของเขา เธอส่ายศีรษะแรงพร้อมเงยหน้าพูดบอกเขา
