เทพบุตรร้อนรัก – อัญญาณี
“เธอคือมิแชล มิแชลของฉัน” ลูอีส ตะโกนพูดลั่นห้อง
“ไม่ใช่ ฉันไม่ใช่มิแชลของคุณ คุณจำคนผิดแล้ว”
แขวลัย ปฏิเสธเสียงแข็ง ถอยหนีร่างหนาที่ก้าวเข้ามาหา
“ใช่ เธอคือมิแชล ฉันจำไม่ผิดแน่ ทั้งกลิ่นตัว ทั้งน้ำเสียง ฉันจำได้อย่างแม่นยำไม่ผิดเพี้ยน”
เขายังคงมีความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยมว่า เธอคือมิแชลพยาบาลสาวที่คอยดูแลเขาไม่ห่าง
ในวันที่ดวงตาของเขามืดบอด ทุกสิ่งอย่างของมิแชลเขาจำได้ดีไม่มีลืมเลือน
แม้ว่าจะมองไม่เห็นใบหน้าของเธอก็ตาม
“คุณจะแน่ใจได้ยังไงว่าฉันคือมิแชล ตอนนั้นคุณตาบอดไม่ใช่เหรอ?”
เธอสวนกลับ และนั่นทำให้เขามองเห็นช่องโหว่ที่จะกล่าวโต้ตอบกลับไป
“ฉันยังไม่ได้บอกเธอเลยสักคำว่าฉันเคยตาบอดมาก่อน เธอรู้ได้ยังไง?”
แขวลัยถึงกับอึ้งเมื่อเห็นข้อผิดพลาดของตนเอง
วินาทีเธอยอมรับอะไรไม่ได้ทั้งสิ้น นอกจากยืนกรานคำเดิม
“ฉันไม่ใช่มิแชลของคุณ คุณเข้าใจผิดแล้ว ถอยไปนะฉันจะกลับบ้านแล้ว”
เธอกล่าวจบก็เดินเลี่ยงไปทางด้านข้างลำตัวของเขา แต่เธอเพียงแค่คิดเท่านั้น
ยังไม่ทันจะก้าวเท้าออกไป ร่างของเธอก็ถูกเขาพาดบ่า แล้วพาเดินขึ้นไปบนห้องนอนทันที
“ปล่อยนะ ปล่อยสิ ปล่อย คุณลูอีสปล่อยฉันนะ”
เธอทั้งร้องและดีดดิ้นร่างกาย เพื่อให้หลุดพ้นจากร่างหนา
“ปล่อยแน่ รอให้ถึงเตียงนอนก่อนเถอะ ฉันจะรื้อฟื้นความทรงจำให้เธอตั้งแต่ต้นจนจบเลย”
ชายหนุ่มร่างใหญ่อย่างหมายมั่น ใช้มืออีกข้างเปิดประตูห้องนอน
แล้วเดินไปยังเตียงนอนขนาดใหญ่ของเขา ทุ่มร่างสาวลงบนเตียงนั้นตามด้วยร่างกายของตนเอง
