เดือนอ้าย – อิงธารา
ฝาก ‘เดือนอ้าย’ ไว้กับ ‘พลรบ’
ก็ไม่ต่างจากฝากปลาย่างหอมๆ ไว้กับแมว
ทว่าปลาย่างกลับอยากเข้าไปอยู่ในปากแมวเช่นกัน…
“นะแม่นะ ยังไงก็ต้องเป็นคนนี้”
ทำเสียงออดอ้อนไปตามสาย สะใภ้เพียงคนเดียวของภูศิวดล
ต้องชื่อ ‘เดือนอ้าย’ เท่านั้น เป็นคนอื่นไม่ได้เลยจริงๆ เขาจองไว้แล้ว
เหลือแค่มารดาไปเจรจาสู่ขอรับมาเป็นคนในครอบครัวอย่างเป็นทางการ
“แต่น้องยังเด็กนะลูก”
พอโดนลูกอ้อน คนที่พ่ายแพ้มาตลอดก็เริ่มเสียงอ่อน
ไม่น่าเลี้ยงมันมาแบบนี้เลยจริงๆ รู้จุดอ่อนแม่ไปหมด
“ยี่สิบเอ็ดแล้วนะแม่ ไม่ใช่ผู้เยาว์แล้ว มีผัวได้”
“พลรบ!!!”
คุยกับลูกชายตัวดีทีไร ความดันของคุณพรผกาก็แทบจะขึ้นวันละสิบรอบ
คำพูดคำจาทำไมมันน่าทุบแบบนี้นะ เคยจะจริงจังให้แม่ได้ชื่นใจสักสองนาทีไหม
“น่านะ นะแม่นะ”
“ยังไงก็ไปขอตอนนี้ไม่ได้หรอก น้องยังเรียนอยู่เลย อีกหน่อยก็จะจบแล้ว
รอก่อนไม่ได้หรือไง รีบร้อนอะไรขนาดนั้น”
เอ่ยอย่างอ่อนอกอ่อนใจ หากพลรบรักเดือนอ้ายจริง
นางสามารถไปขอกับบ้านโน้นให้ได้ แต่ต้องยังไม่ใช่ตอนนี้ มันเร็วเกินไป
“พี่กลัวหน้ามืดแล้วจับน้องปล้ำทำเมียอะ พี่กลัวใจตัวเอง”
บอกเหตุผลที่ต้องรีบอย่างไม่อ้อมค้อมเลยแม้แต่นิดเดียว
ตั้งแต่ได้จูบเดือนอ้ายอย่างลึกซึ้ง พลรบก็ยิ่งไม่ไว้ใจตัวเองมากขึ้นกว่าเดิม
“พลร๊บบบบบบบ!!!”
“แม๊!!! หูจะแตก”
พลรบดึงสมาร์ทโฟนออกจากหูแทบไม่ทันเมื่อโดนมารดาแว้ดใส่
“อย่าทำตัวเป็นภัยสังคมขนาดนั้นสิลูก”
