อุรารักอสูร – พลอยสีรุ้ง
“ถอดเสื้อผ้าแล้วเข้ามาอาบน้ำด้วยกันในห้อง”
คนตัวโตกอดอกทำท่าเคร่งขรึมแล้วออกคำสั่ง
“ไม่ค่ะ ฉันยังไม่อยากอาบ”
“แต่นี่มันสองทุ่มแล้วนะ และก็เป็นคืนเข้าหอด้วย”
“คุณอยากอาบก็อาบเองสิคะ”
“ฉันจะมีเมียไปทำไม ถ้าต้องอาบน้ำเอง”
องค์อิน เดินเข้าไปหาคนตัวเล็กที่ตอนนี้กำลังมองมาด้วยสายตาไม่ไว้วางใจ
มีแต่ผู้หญิงเสนอตัวอยากให้เขากิน แต่กับคุณเมียหน้าหวานคนนี้
กลับทำเหมือนจะเป็นจะตายทุกทีตอนลากขึ้นเตียง
มันทำให้เขาไม่ได้ปลดปล่อยอะไรต่อมิอะไรได้เท่าที่อยากทำ
เพราะกลัวจะทำให้บอบช้ำมากเกินไป
“อ้อ หรือแค่สิบล้านมันยังไม่พอ จะเอาสักเท่าไหร่ล่ะบอกตัวเลขมาเลยสิ”
“คุณเข้าใจผิด ฉันไม่ได้คิดเอาตัวเองแลกเงินอย่างที่คุณกล่าวหาเลยแม้แต่น้อย”
ริมฝีปากอิ่มเม้มแน่น แต่ละถ้อยคำที่เอ่ยออกมานั้นมีแต่คำพูดทำร้ายจิตใจ
ท่านผู้ใจดีอ่อนโยนของเธอตายไปแล้ว พร้อมๆกับการจากตาย
ของเมียและลูกเมื่อสองปีก่อน
ตอนนี้ องค์อิน โนแวน กลายเป็นอสูรรูปงามผู้ไร้หัวใจอย่างสิ้นเชิง
เขาไม่ได้รู้สึกดีต่อเธอเลย แต่เห็นเธอเป็นเพียงแค่ของเล่นบนเตียงนอนเท่านั้น
เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่า เธอคือยัยเด็กข้างกองขยะผู้ผอมแห้งมอมแมม
ที่เขาเคยเมตตาปราณีแบ่งปันข้าวปลาอาหารและกระท่อมหลังเล็ก
ท้ายปราสาทให้พักพิง เมื่อ 18 ปีก่อน
