หัวใจในกรงเพชร – พลอยภัทรา
“แพรท้องเหรอ”
วิน เพิ่งหาเสียงของตัวเองเจอจึงเอ่ยถามออกไปคล้ายคนละเมอ
แพรวา ปรายตามองคนถามก่อนจะสะบัดหน้าหนี
“อุ๊ย”
หญิงสาวร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อคนที่ยืนอยู่ข้างเตียง
ถือวิสาสะขึ้นมานั่งกับเธอบนเตียงและดึงเธอไปกอดไว้
“แพรท้องใช่ไหมคนดี บอกผมสิว่าผมไม่ได้เข้าใจผิด”
แพรวาดิ้นและทำใจแข็งผลักเจ้าของอ้อมกอดที่เธอแสนจะโหยหานั้นออกไป
“ปล่อยแพรนะ เราเลิกกันแล้วคุณไม่มีสิทธิ์มากอดแพรแบบนี้ อยากกอดก็ไปกอดแฟนคุณนู่น”
น้ำเสียงต่อว่าอย่างแสนงอนนั้นทำให้วินอมยิ้ม เพราะนั่นมันหมายความว่าเธอยังมีเยื่อใยกับเขา
ไม่ได้หมดรักหรือหมดเยื่อใยอย่างที่เขานึกกลัว
“ใครบอกว่าเลิก ผมไม่เคยบอกว่าจะเลิกกับคุณนะแพร
แล้วจะให้ไปกอดใครที่ไหนในเมื่อผมไม่มีแฟน มีแต่เมียคนเดียวก็คนตรงหน้านี่ไง
แถมยังขี้งอนมากๆ ด้วย แพรคิดว่าผมควรจะง้อเธอยังไงดี”
แพรวามองค้อนแต่บอกตัวเองว่าอย่าใจอ่อนหลงคารมเขาเชียว
เพราะตอนนี้เขายังมีความสัมพันธ์ที่คลุมเครือกับอดีตภรรยาอยู่
“ใครเป็นเมียคุณไม่ทราบ อย่ามาขี้ตู่แถวนี้นะ”
“คนนี้แหละเมียผม แพรจ๋า ผมขอโทษนะที่ทำให้แพรต้องคิดมาก
ตอนนี้ผมจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ต่อไปนี้จะไม่มีเรื่องอะไรให้แพรไม่สบายใจอีก เราดีกันนะคนดี”
“ฮึ!”
แพรวาทำเสียงขึ้นจมูกทั้งๆ ที่ใจอ่อนยวบ เพียงแค่เขามาง้อด้วยคำพูดอ่อนหวานและอ้อมกอดแสนอุ่น
