สามวิวาห์ (นิยายจีน) – ไป๋เหลียน
ล่มงานมงคลกับบุรุษ ‘ปกติสมบูรณ์’ มาได้แล้วถึงสองครา
ครั้งที่สามกับ ‘อดีตแม่ทัพพิการตาบอดโมโหร้าย‘ แค่นี้จะไปยากอะไร
หากนางทำไม่ได้ นางจะยอมเป็นแม่พันธุ์หมูให้เขาเลย
ว่าแต่…เขาหลอกกินเต้าหู้นางบ่อยไปหรือไม่?
ผู้ใดเคยกล่าวเอาไว้ว่าจะยอมตาบอดไปชั่วชีวิต
ดีกว่ารับนางเป็นภรรยา!
เพียงชั่วอึดใจเดียวร่างบอบบางก็หันเข้าหาเป้าธนู
พร้อมกับแผ่นอกกว้างโอบล้อมรอบ ความอุ่นร้อนกำจายไปทั่ว
จน จางอวี่ซิน ต้องนิ่งงันไปพักใหญ่เพื่อวิเคราะห์ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
จวินอี้เฟิง เพิกเฉยต่อดวงตาของ หวังลี่ ที่เบิกตากว้างอย่างตื่นตะลึง
ก็เขาตาบอด ไม่สามารถเล็งเป้าเองได้ สายตาสาวใช้คู่เดียวจะไปอายอะไร!
“ข้ามองมิเห็น”
วาจาห้วนสั้น พร้อมกับมือที่คว้าเอาคันธนู
และลูกธนูด้ามยาวมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ยัดใส่มือนาง
จางอวี่ซินกะพริบตา คิดจะเบี่ยงตัวออก แต่ก็รับรู้ได้ว่า
ท่อนแขนที่รัดนางไว้ไม่ปล่อยให้นางได้ปฏิเสธเป็นแน่!
จวินอี้เฟิงหัวเราะในลำคอ มองดูร่างบอบบางที่พยายามเอาตัวรอด
ในขณะที่ชายหนุ่มได้แต่ยืนซ้อนร่างเล็กไว้อย่างไม่รู้สึกรู้สา
ไม่ได้รู้สึกเลยว่าตัวเองกำลังทำเรื่องพิลึกอันใด
“ข้าขอใช้ดวงตาร่วมกับเจ้า แค่นี้ก็มิได้เชียวหรือ”
