สัญญารักพรางใจ – บรรพตี
คิมหันต์ ไม่เคยเชื่อเรื่องพรหมบันดาล โชคชะตา ทำบุญร่วมกันมา
เขาเชื่อว่าทุกอย่างอยู่ที่การกระทำ
หากไม่มีเหตุการณ์นั้นเขาจะแต่งงานกับมัทนาเพราะเหตุผลอะไร
พอเขายืนกรานยังไงก็ไม่แต่งงาน
ปู่กลับจะยกเธอให้มาแต่งงานกับน้องชายของเขา
เพราะฉะนั้นก็แต่งงานสิครับ! นี่ล่ะคำตอบของเขา
มัทนา พยักหน้าหงึกๆ พอหายเวียนหัวไปบ้างก็ลืมตามองไปรอบตัว
เขากำลังจะชวนเธอไปบวชหรือไง ทำไมทุกอย่างในห้องดูเป็นสีขาวไปหมด
สบายตาอยู่หรอก แต่มันไม่เข้ากับเขาเลย หญิงสาวเลื่อนมือมาเสยผม
ที่ปรกแก้มออกแล้วผงกหัวมองชุดที่ตัวเองใส่
“เฮ้ย! เสื้อผ้าของฉัน ใครเปลี่ยนให้ คุณเหรอ หรือว่าแม่บ้าน”
คิมหันต์ขมวดคิ้วกอดอกใส่มัทนา ผู้หญิงอะไรตื่นมาก็โวยวาย
เรื่องที่เขาคิดว่าไม่น่าเป็นเรื่องตรงไหนเลย แล้วดูทำเข้า
ตายังแทบปิด แต่ยังส่งสายตาสงสัยสุดชีวิตมาให้เขาได้อีก
“ถ้าให้แม่บ้านมาเปลี่ยนก็ความแตกน่ะสิ จะตกใจทำไม
ฉันเห็นเธอแล้ว ไม่งั้นเราจะแต่งงานกันได้ยังไง”
ถ้าคิมหันต์บอกว่าเช็ดตัวให้มัทนาด้วยมีหวัง ถ้าเขาไม่ถูกซัดจนหมอบ
เธออาจช็อคแน่นิ่งไปเลยก็ได้ กลิ่นเหล้าหึ่งขนาดนั้น เขาจะปล่อยไว้ได้ยังไงกันล่ะ
พออาบน้ำเสร็จคนที่ไม่ได้อยู่ในห้องตั้งแต่แรกกลับมานั่งอยู่บนเตียง
แทนที่จะเป็นโต๊ะทำงานหรือโซฟาหน้าทีวี เธอหวีผมไปก็มองคิมหันต์ไป
อาจเพราะยังไม่ถึงกับชินเวลาอยู่ด้วยกันสองคน
“นี่คุณนอนกลางเตียงอย่างนี้จะให้ฉันไปนอนตรงไหนล่ะ”
“คิดว่าเก่งก็มาแย่งที่นอนไปสิ”
คิมหันต์แกล้งกวนใส่ มัทนาเท้าเอวพลางถอนใจ
“ท้าเหรอ”
“แน่จริงก็เข้ามา”
คิมหันต์ยักคิ้วล่อลวงเต็มที่
แต่มัทนากลับยืนกอดอกมองเหมือนไม่ตกหลุมที่เขาขุดไว้เสียนี่
“ฝันไปเถอะว่าฉันจะรับคำท้าแล้วทำให้ตัวเองเสียเปรียบ
เขยิบไปเลย ทีฉันยังแบ่งเตียงให้คุณนอน
ตอนนี้คุณจะให้ฉันนอนพื้นหรือไง”
คิมหันต์ยอมเขยิบแต่โดยดีล่อให้เธอเข้ามาใกล้
แล้วคว้าแขนทั้งสองข้างมาดู คนถูกฉวยโอกาสโวยวายขู่ใส่เสียงแข็ง
“ถ้าไม่อยากถูกต่อยหน้าบวมก็ปล่อยเลย
อย่ามาเนียน ลืมสัญญาของเราแล้วหรือไง”
คิมหันย์ยอมปล่อยแขนของมัทนาดีๆ เพราะไม่เห็นรอยช้ำ
หรืออะไรที่คนร้ายทิ้งไว้ แสดงว่าตอนถูกพาตัวมาที่ลานจอดรถ
มัทนาไม่ได้ถูกทำร้ายร่างกาย เธอเป็นคนแข็งแรงร่างกายจึงฟื้นตัวได้เร็ว
หมอจึงกำชับให้กินพวกเกลือแร่ก็พอแล้ว
