วิวาห์เว้าวอน – เกลียวแก้ว
เกมหัวใจที่ไม่มีใครชนะ
“พี่เพิ่งรู้ว่าเธออยากเป็นเมียพี่”
คิดออกแล้วว่าจะทำอย่างไรให้ พลอยบุษย์ หมดความอดทน
แล้วไปหย่ากับเขาแต่โดยดี ชายหนุ่มก็แสยะยิ้ม
จากที่เคยลากเคยดึง ก็กลายเป็นไล่ต้อน
เธอรู้แน่ว่าเขาเปลี่ยนแผน พอเขาก้าวเข้าไปหา
พลอยบุษย์ก็ชักถอยหลัง ในที่สุดก็ไปจมมุมที่ผนังห้องครัว
เห็นจนตรอกอย่างนั้น มินทร์ ยิ่งได้ใจ
เขายิ้มเยาะเย้ยเพราะรู้ว่าหญิงสาวเริ่มหวาดหวั่น
มินทร์ยกสองแขนขึ้นมากักขังไว้จนคนตัวเล็กหมดโอกาสวิ่งหนี
ถ้าพลอยบุษย์อยากลองดี เขาก็จะให้ลอง
“แต่อย่าฝันเลยว่าชีวิตแต่งงานของเธอจะมีความสุข
อยากตกนรกทั้งเป็นก็ลองดู”
“พี่มินทร์!”
“ร้องอีกสิ”
ขังเธอไว้ได้แล้วมินทร์เข้าเข้าไปขู่ใกล้ๆ ที่ข้างหู
“ถ้าอยากเป็นเมียพี่นัก อยากแรกที่เธอต้องรู้คือ
พี่ไม่มีทางทะนุถนอมผู้หญิงที่พี่ไม่ได้รัก ถ้าเธอทนได้ก็ทนไป”
“ว้าย!”
ต่อให้เธอร่ำร้องแค่ไหนมินทร์ก็ไม่นึกจะปรานี ชายหนุ่มโถมเข้าใส่
ใบหน้าซุกเข้าหาลำคอ แล้วก็เริ่มดูด ดูดทิ้งรอยจ้ำห้อเลือดอย่างตั้งใจ
ถ้าทนไหวก็ทน เพราะตอนนี้เขาจะไม่ทนอีกแล้ว หยาบคายแค่ไหนก็ทำ
