วิวาห์เผด็จการ – หันหรร
เอื้ออารี เลขาฯ สาวผู้ทำงานด้วยความซื่อตรงและภักดี
กำลังปวดหัวกับเจ้านายไม่ได้เรื่องที่กำลังทำให้แผนกเสี่ยงถูกยุบ
ศึกในว่าแย่แล้ว เธอยังเจอศึกนอกจาก
ท่านประธานบริษัทอย่างผู้ชายที่ชื่อ เผด็จการ เข้าไปยิ่งปวดหัวไม่แพ้กัน
ไปไหนก็เจอ อยู่ไหนก็ตาม ยิ่งกว่าเจ้ากรรมนายเวร
ตามจับผิดเธอขนาดนี้ทำไมไม่ไล่เธอออกซะให้รู้แล้วรู้รอดเลยล่ะ
ท่านประธานเผด็จการ
“ทำไมคุณดูอึ้งๆ อะไรสักอย่าง”
เผด็จการสังเกตเห็นสายตาเอื้ออารีตั้งแต่ตอนที่เขาอุ้ม
เด็กผู้หญิงขึ้นมาแล้ว เธอมองเขาอย่างกับเห็นสิ่งมหัศจรรย์
“คุณดูเหมือนคนไม่ชอบเด็กน่ะค่ะ”
หวังว่าหัวเธอจะไม่ขาด
“ผมชอบเด็ก”
เขายืนยันด้วยสายตามีความสุข
“…ค่ะ”
เอื้ออารีรู้สึกว่าคนเรามองจากภายนอกไม่ได้จริงๆ
“ถ้าแต่งงานผมก็อยากรีบมีลูก”
“แล้วพี่เรียลทำไมยังไม่แต่งล่ะคะ”
เผด็จการเลิกคิ้วรู้สึกสะกิดใจบางอย่างกับคำถาม
“เพราะผมยังโสดไงครับ นี่คุณไม่รู้เรื่องอะไรของเจ้านายเลยใช่ไหม”
“เจ้านายฉันคือคุณภพนี่คะ”
“แต่คนมีอำนาจสูงสุดในการหักเงินเดือนคุณคือผมรู้ใช่ไหม”
เอื้ออารีถึงกับขนลุกซู่ ขู่อะไรขู่ได้แต่อย่าขู่เรื่องเงินๆ ทองๆ จะได้ไหม
“เรา…กลับร้านกันดีไหมคะ”
เผด็จการทำหน้าวางเฉย แต่เท้าก็ยอมก้าวเดินกลับไปตรงที่จอดจักรยานไว้
เอื้ออารีถึงกับลอบถอนหายใจที่เขายอมลืมเรื่องเมื่อครู่ไป
“ว้าย!”
จู่ๆ เขาก็หันกลับมาหาเธอ ดีที่เธอเหยียบเท้าหยุดไว้ทัน
ไม่อย่างนั้นคงได้ชนหน้าอกเขาไปแล้ว แต่สิ่งที่น่าพะวงกว่าตอนนี้
คือใบหน้าของเธออยู่ใกล้เขามาก ถ้าเงยหน้าไปมองคงจะได้หัวใจวายแน่
เธอรีบก้าวเท้าถอยหนีพยายามเก็บอาการประหม่าไว้
“ผมยังโสด คุณจำเรื่องนี้ได้แล้วใช่ไหมเอื้ออารี”
“…เอ่อ ค่ะ”
เขาลูบศีรษะเธอเบาๆ ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับ
“ดี”
