ลำเนารัก – เพลงสายลม
‘วิสาข์’ ยินดีเป็นภรรยาของ ‘อินทัช’ ด้วยความเต็มใจยิ่ง
แต่เขาเต็มใจจะรับหล่อนไปเป็นภรรยาหรือไม่
ในเมื่อเจ้าสาวที่เขาปรารถนาไม่ใช่หล่อน…
“ก็แล้วทำไมถึงอยากแต่งงานกับฉัน ฉันมีอะไรดี เป็นแค่ชาวสวนกระจอกๆ
จะเอาเงินมากองให้เธอคงไม่ได้ แต่งไปกับฉันเธอก็ต้องไปเป็นชาวสวนชาวไร่
ไม่กลัวผิวขาวๆ นั่นจะโดนแดดเผาจนกระดำกระด่างเหรอ ครีมบำรุงบำเรอ
ไม่มีปัญญาหามาให้เธอประโคมใช้หรอก พี่สาวเธอเพิ่งคิดได้ไม่นาน
แล้วเธอล่ะ ทำไมไม่คิดให้ได้อย่างเขามั่ง”
“สาข์กับพี่รดาเป็นคนละคนกันค่ะ”
หล่อนบอกเรียบๆ แต่แววตาเต็มด้วยอารมณ์
อินทัชหัวเราะหึๆ อย่างน้อยหล่อนก็มีความรู้สึก ไม่ใช่ยัยแม่ชีที่พร้อมจะตัดกิเลส
“ตกลงไม่เปลี่ยนใจ?”
“ถ้าคุณยังอยากจะให้งานแต่งงานมีต่อ สาข์ยินดี”
หล่อนให้คำตอบ
“ไม่…งานแต่งงานจะไม่มีหรอกวิสาข์…ถ้าเธอบอกว่าเต็มใจจะมาเป็นเมียฉัน
ก็ต้องยอมรับเงื่อนไขของฉันให้ได้… งานวิวาห์จัดมาให้เจ้าสาวที่ชื่อรดา
ไม่ใช่คนชื่อวิสาข์ ในเมื่อรดาไม่อยู่แต่งมันจะยังมีความหมายอะไรอีก…
ฉันไม่มีพิธีให้เธอ มีให้ได้แค่ทะเบียนสมรส อาทิตย์หน้าฉันจะกลับบ้านสวน
ถ้าเธอไม่ล้มเลิกความตั้งใจก็เตรียมตัวไว้ให้พร้อม จดทะเบียนเสร็จฉันจะพาเธอกลับด้วยเลย”
