ภริยา (ละคร เพลิงภริยา) – สุริยาทิศ
ท่วงทำนองเพลง ดิมิทรี ชอสตาโกวิช ขับกล่อมให้ทุกชีวิตเพลินเพลิดไปตามจังหวะวอลซ์ที่แสนหวาน
การเคลื่อนไหวอันนุ่มนวล คู่เต้นต่างคนขยับย้ายไปตามทิศทางวงกลมของพื้นที่โถงตำหนัก…
“น้องกิ่งคะ เห็นไหมคะ ไม่ยากเลยใช่ไหมคะ”
คุณชายอ้น ถาม เสียงนุ่มจากบุรุษเคล้าไปกับเสียงเพลง
กิ่งจันทน์ อดรู้สึกเคลิ้มฝันมิได้เลย เพลงเร้าอารมณ์ให้ตื่นเต้นอยู่ในความหรูหรา
แปลกเปลี่ยนไปจากพื้นฐานชีวิตเดิมของเธอ กิ่งจันทน์มิอาจควบคุมอาการเพลิดเพลินนี้
และความสดชื่นที่ปลั่งออกจากสีหน้าของเธอได้ สิ่งที่เรียกว่า ‘เต้นรำ’ แม้อาจเป็นกิจกรรมของชนชั้นสูง
แต่สำหรับเธอในวันนี้ที่มีโอกาสได้สัมผัสแล้ว และก็ยากที่เธอจะยอมพ้นไปจากโลกอันแสนสุนทรีย์ใบนี้ได้
โลกแห่งเสียงเพลงที่เปลี่ยนคนตายซากให้คืนสู่ความมีชีวิตชีวาอีกครั้ง
และใบหน้างดงามของบุรุษซึ่งปรากฏอยู่ตรงหน้า ประจักษ์ให้เห็นถึงภาพฝันยามนิทรา…
ว่านี่คือวาสนาที่หญิงสาวคาดไม่ถึง!
หม่อมราชวงศ์รุ่งวิกรัย งดงามปานเทพบุตรเหนือเมฆา
หรือหากจุติลงมาเพื่อคว้าดวงใจหญิงเพียงสักคน…
ก่อนพากันเหาะเหินเดินอากาศ ขึ้นวิมานชั้นฟ้าที่ใครนั้นยากจะไปถึง
สองมือหญิงชายสอดประสานและกุมให้ความอุ่น
ลำแขนของบุรุษคล้องประคองร่างบางของสตรีให้ความรู้สึกที่ปลอดภัย
ทั้งยังไหลลื่นไปตามจังหวะบทเพลงที่ยังคงบรรเลงอยู่นั้น
ดั่งฝันที่ยังไม่ลุกตื่น ทุกการเคลื่อนไหวเป็นไปตามอารมณ์
อารมณ์ที่อุบัติจากใจ หาใช่จากสติสัมปชัญญะ
และ กิ่งจันทน์ ก็ ดุษณี ว่ายินยอมจะอยู่ในความฝันนี้โดยไม่ยอมพรากพ้น
