กลรักตรวนหัวใจ – ณัฐณรา
แววพลอย อ้าริมฝีปากมองคนตรงหน้าอย่างตะลึงลาน
ใบหน้าของผู้ชายที่ยืนจ้องเธออย่างจะกินเลือดกินเนื้อนั้น
มีดวงตาคู่คมกริบใต้คิ้วหนาเข้มไม่เป็นระเบียบ ตาเขาดูดุดันแต่ก็น่ามองที่สุด
จมูกโด่ง ไม่โด่งจนปลายคดเหมือนจมูกพวกอเมริกันทั่วไปที่เธอเคยเห็น
ใบหน้าเขามีเคราขึ้นตรงแก้มและสันกราม จรดปลายคาง ดูหล่อเหลาแบบเถื่อนๆ
ยิ่งมีแผลแตกที่คิ้วขวา เลือดสีแดงไหลออกมาน้อยๆ มันช่าง…
“ว่าไง!”
เสียงตะคอกทำให้แววพลอยกะพริบตาปริบ หญิงสาวมองคนหล่อ
ที่หล่อแต่หน้า มารยาททรามแล้วชี้นิ้วจิ้มหน้าอกเขา
“ก็มาช่วยน่ะสิ ไม่งั้น นายโดนแทงตายไปแล้ว”
“ช่วยด้วยการกระโดดถีบฉันคว่ำเนี่ยนะ!
เธอบอกว่าเป็นพวกเดียวกับไอ้สี่ตัวนั่น ฉันยังจะเชื่อเสียกว่าอีก”
“ฉันตั้งใจจะกระโดดถีบคนร้าย!”
ดวงตาคู่เข้มหรี่ลง ก่อนจะเปิดเสื้อหนังของตัวเอง
ให้เห็นเสื้อสีขาวที่สวมด้านใน รอยรองเท้าแปะหราอยู่กลางอก
“เอ่อ…”
ก็ไม่เคยนี่นา เธออุตส่าห์กัดฟันวิ่งชาร์จก่อนจะกระโดดถีบ
หวังผลจะทำให้ไอ้คนที่มีมีดหน้าคะมำลงแท้ๆ
แต่ก็คงกะพิกัดพลาดไปหน่อย ทำให้แทนที่จะถีบคนร้าย
ดันไปถีบคนที่ตั้งใจจะช่วยจนล้มลงกระแทกถังขยะทั้งคู่
“ฉันกะพลาดไปหน่อย แต่นายก็ปลอดภัยนี่ ฉันเสียอีก เจ็บตัวไปด้วย”
