บาปรักรัญจวนใจ – ฉัตรทิวา
‘ติณณ์’ และ ‘เกวลี’ ต่างก็รู้ดีว่าพวกเขากำลังเดินบนเส้นขนาน
เธอคิดกับเขาเกินคำว่า ‘เพื่อน’ ส่วนเขามีคนที่เรียกว่า ‘แฟน’
ทว่า… พวกเขากลับทำในสิ่ง ที่เกินกว่า ‘เพื่อน’ หรือ ‘แฟน’ จะทำต่อกัน!
“รู้สึกผิดงั้นเหรอ!!!”
ติณณภพเค้นเสียงออกมาอย่างเดือดดาล
เกวลีค่อยๆ ก้าวถอยหลัง เมื่อเห็นว่าเขาย่ำเท้าเข้ามาด้วยอาการคุกคาม
“ฉันไม่ได้รู้สึกผิด โคตรจะไม่รู้สึกผิดเลย รู้ไว้ด้วยเกวลี!
เพราะเรื่องทั้งหมดนั่นน่ะ มันไม่ใช่อุบัติเหตุ ฉันตั้งใจทำ ได้ยินชัดไหม ว่าตั้งใจทำ!”
ทำไปขนาดนั้น ถ้าไม่ตั้งใจก็หมาแล้ว!!!
“ติณณภพ!!!”
เกวลีแผดเสียงเรียกคนตรงหน้าอย่างตระหนก หวังเรียกสติเขาให้กลับคืนมา
ติณณภพกำลังบอกว่าเขาตั้งใจมีอะไรกับหล่อน
และไม่รู้สึกผิดกับมัน ทั้งๆ ที่เขา มีคนรักอยู่แล้วงั้นเหรอ!
หล่อนไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าติณณภพที่อยู่ตรงหน้านี้
เป็นคนๆ เดียวกันกับที่หล่อนหลงรักมาเป็น 10 ปี
เพราะในความคิดของหล่อน ติณณภพคนนั้น
ไม่มีทางทำผิดศีลธรรม โดยไม่ละอายต่อบาปแบบนี้!
ถึงความโกรธและผิดหวังจะคุกรุ่นในอารมณ์ของหล่อน จนอยากจะตบหน้าเขาสักฉาด
หาก…ความหวั่นเกรงต่อท่าทีที่เปลี่ยนไปของอีกฝ่ายกลับมีมากกว่า และหล่อนก็ไม่อยากเสี่ยง!
“ตอนนี้เราคงคุยกันไม่รู้เรื่องหรอก ติณณ์กลับไปก่อนเถอะนะ เราขอร้อง…”
เพราะนอกจากจะคุยกันไม่รู้เรื่อง มันอาจจะทำใครอื่นล่วงรู้เรื่องหน้าละอายที่เขาและหล่อนทำ!
พูดจบเกวลีก็ตั้งท่าจะเดินหนีไป ทว่า…แขนเสลากลับถูกดึงรั้งเอาไว้จนร่างบอบบาง
เซถลาไปปะทะกับอกแข็งๆ ของคนที่ตัวโต และมีแรงเยอะกว่าถึงสองเท่า
นี่เขาคิดจะทำอะไรน่ะ!!!
“ปล่อยนะ!!”
“ไม่!! เพราะฉันจะไม่ปล่อยให้เธอหนีไปง่ายๆ อีกแล้ว เกวลี!!”
