พ่ายฤทธิ์เสน่หา – มณีกานต์
เขาไม่นิยมคบกับ ‘เด็ก’ ไม่เคยคิดที่จะริทำตัวเป็นโคแก่กินหญ้าอ่อนเลยสักนิด…
ทว่าบุพเพชักนำให้ชีวิตหนุ่ม (เหลือน้อย) ต้องมาแต่งงานกับสาวน้อยวัยกระเตาะ
รู้ตัวอีกทีเขาก็หลงอยู่ในห้วงรักเข้าให้เต็มเปา
“เมื่อคืน ตอนเช้ามืด นายทำอะไรฉันหรือเปล่า?”
“ทำอะไร?” คนถูกถามคาดคั้นหลบสายตาขณะย้อนถาม ก่อนจะทำใจกล้า
หันกลับมาสบตาดำๆ วาวๆ เอาเรื่องของสาวน้อยด้วยท่าทีแสนจะเข้มขรึม
“เมื่อตอนเช้ามืด นาย…” คนพูดเม้มกัดริมฝีปากตัวเองจนซีดขาว
แต่แก้มใสๆ แดงระเรื่อจนคนมองหลุดยิ้มร้ายกาจ เขาไม่ได้ตอบ
แต่ยกมือขึ้นแตะริมฝีปากของตัวเอง แล้วเดินเข้ามาหาหล่อนตรงหน้าประตู
ด้วยท่าทีคุกคาม ตอนก้มหน้าโน้มลงมาเสมอกับหน้าหล่อน จนหน้าแทบจะชนกัน
“แล้วคิดว่าฉันจะทำอะไรเธอล่ะหืม?”
“อี๋ ไอ้…นายกล้าดียังไงมาจูบปากคนอื่น!”
คนพูดหน้าตาหัวหูแดงก่ำ แล้วรีบยกมือปิดปากตัวเองไว้ด้วย
ตอนมองหน้ายิ้มระรื่นของเขาที่ค่อยๆ ยิ้มกว้างขึ้น
แล้วมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้ฝันแน่ๆ เมื่อตอนเช้ามืดนั่น เขานี่มัน!
“หึๆ เธอมายั่วฉันก่อนเองนิ ทั้งกอดทั้งเกาะ ลูบคลำฉันไปทั้งตัว
แล้วฉันมันก็เป็นพวกไม่ชอบโดนเอาเปรียบ ถึงจะ…”
คนพูดหยุดแล้วมองหล่อนอย่างพิจารณา แบบตั้งแต่หัวจรดเท้า
จ้องเป๋งเป็นพิเศษตรงอกอิ่ม ก่อนจะละเลื่อนขึ้นมามองริมฝีปากสีชมพู
“ยังไงซะฉันก็เป็นผู้ชาย มีผู้หญิงมาให้ท่าขนาดนั้น จะขี้เหร่แค่ไหน
ก็ต้องมีอารมณ์ขึ้นกันบ้าง แล้วเธอ ยายเด็กหัวโต
นอนทับแขนฉันจนเป็นตะคริวมาทั้งคืน…แค่จูบไม่เป็นสับปะรดแบบนั้น
ฉันไม่คุ้มเลยสักนิด เสียอารมณ์สุดๆ”
คนพูดส่ายหน้าไปด้วย ท่าทางหน่ายๆ
หลุบตามองต่ำกว่าใบหน้าและลำคอของเจ้าหล่อนอีกนิด
ก่อนที่บานประตูห้องน้ำจะถูกปิดกระแทกใส่หน้าเขาโครมใหญ่
