เลขาผูกขาด – ณัฐณรา
(เคยตีพิมพ์ในชื่อ ต้านเสน่หาเจ้านายซาตาน นามปากกา อลัญชนา)
“ปากเธอเลอะครีม”
กีรณา เงอะงะทันที หญิงสาวแลบลิ้นตวัดรอบปากกวาดเอาครีมไป
โรม หรี่ตาวาวๆ มองแม่สาวที่ไม่ว่าหล่อนจะอยู่ในอิริยาบถไหน ก็เหมือนจะยั่วยวนใจเขาไปทุกอย่าง
แค่ยืนหน้าเขาเมื่อกี้ และตนเองต้องมองใบหน้าหวานๆ ดวงตาฉ่ำๆ กับรูปร่างที่อวบอัดแบบทรมานใจชายของเธอ
โรม ก็รู้สึกว่าตัวเองเหมือน ม้าป่าที่มันคึกและพร้อมจะผสมพันธุ์
นี่กีรณายังมาตวัดลิ้นเลียปากเองอีก ดวงตาคมของเขาเข้มขึ้นอีกนิด
“เธอจงใจใช่ไหม กีรณา”
“เอ๋?” หญิงสาวทำเสียงงง “จงใจอะไรคะ”
“ก็จงใจที่จะยั่วยวนฉันตลอดเวลาไง กีรณา จงใจที่จะทำตาแบบนี้ ทำปากแบบนี้แล้วก็ท่าทางไร้เดียงสาแต่หูตาพราวแบบนี้ต่อหน้าฉัน”
โรม บอกก่อนจะก้มหน้าลง กลิ่นหอมจากร่างอวบอัดของหญิงสาว กระตุ้นความร้อนในร่างกายของชายหนุ่มได้อย่างรวดเร็ว
เขาไม่เคยขาดผู้หญิง แต่ต้องยอมรับว่า กีรณาทำให้เขารู้สึก เหมือนพวกตังเกอดอยากปากแห้งก็ไม่ปาน เขาไม่เคยเป็นแบบนี้
นิสัยสมภารกินไก่วัดนี่ ตรงกันข้าม เขาเกลียดพวกที่ทำแบบนั้นด้วยซ้ำ แต่ทำไม พอมองไก่ตัวนี้แล้วน้ำลายมันสอเหลือเกินนะ
