Tag: ณัฐณรา

“ฉันชื่อ ตรีลักษณ์ แต่คุณจะเรียกฉันว่าที่รักก็ได้นะ” หญิงสาวบอกพลางซ่อนยิ้มไว้อย่างเต็มที่ ตามองผู้ชายต่างชาติที่ตนเองเอาปูนแดงหมายหัว ว่าชาตินี้ต้องได้เป็นผะ… เอ่อ เป็นคนรักให้ได้ … “โอเค… ผมจะเรียกคุณว่า… อืม ทะ… ที… ทีเรกซ์!!! โอ… เป็นชื่อที่น่าสนใจนะ ต่อไปนี้ผมจะเรียกคุณทีเรกซ์” … ” เอ่อ… ไม่ใช่ค่ะ คือ เอ่อ” หญิงสาวถอนหายใจเฮือก ก้มหน้าอย่างออกอาการเซ็ง เลยไม่เห็นแววตาพราวระยับอย่างคนกลั้นหัวเราะ ของผู้ชายที่นั่งตรงกันข้าม

แววพลอยอ้าริมฝีปากมองคนตรงหน้าอย่างตะลึงลาน ใบหน้าของผู้ชายที่ยืนจ้องเธออย่างจะกินเลือดกินเนื้อนั้น มีดวงตาคู่คมกริบใต้คิ้วหนาเข้มไม่เป็นระเบียบ ตาเขาดูดุดันแต่ก็น่ามองที่สุด จมูกโด่ง ไม่โด่งจนปลายคดเหมือนจมูกพวกอเมริกันทั่วไปที่เธอเคยเห็น ใบหน้าเขามีเคราขึ้นตรงแก้มและสันกราม จรดปลายคาง ดูหล่อเหลาแบบเถื่อนๆ ยิ่งมีแผลแตกที่คิ้วขวา เลือดสีแดงไหลออกมาน้อยๆ มันช่าง…

เมื่อเจ้าแม่โลกออนไลน์ถูกเพื่อนทรยศ ทำให้เธอต้องกลับบ้านนอก และถูกพ่อใช้แผนลวงต่อ ส่งไปอยู่ในหมู่บ้านชาวเขา เธอพบเขา…พ่อหนุ่มชาวเขา สุดหล่อ ฟินกระจาย ที่ผู้หญิงมากมายคลั่งไคล้ มีสา(ผัว)มีแล้วก็ยังอดที่จะน้ำลายสอไม่ได้ โชคชะตาที่โดนฝืนใจนี้ ทำให้เธอได้เรียนรู้วิถีชีวิตและชุมชนเขา ทั้งที่ในใจเต็มไปด้วยความขัดแย้ง “สาวๆที่นี่ อะไรก็พนาคมๆ…เขาเป็นอะไรของเขากันนะ…มากไปป่ะ?”

ขุนให้อ้วนๆ เข้าไว้ … ดวงตาคมกริบของจามองผู้หญิงที่กินเอากินเอาแล้วก็หลุบเปลือกตาลง ริมฝีปากที่แตะขอบแก้วน้ำชายกมุมสูงเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ จาไม่ชอบผู้หญิงเอวบางร่างน้อย เขาเป็นคนหยาบกระด้าง มือไม้หนัก ผู้หญิงของจา ลีน ถ้าอ่อนแอ เปราะบางเหมือนตุ๊กตาแก้ว… คงตายวันละหลายล้านรอบ… จาชำเลืองมองรูปร่างอวบอิ่ม แก้มกลมใสของลันตาแล้วก็ยิ้ม … ต้องตุ๊กตายัดนุ่นแบบนี้แหละ ดีจะตาย

เขาหลับลึกและคงไม่ตื่นง่ายๆ ลานนายืนกอดอกดูผู้ชายที่นอนคว่ำกับพื้น ผมของเขาเปียกชื้นเพราะเหงื่อและลีบติดศีรษะ เสี้ยวหน้าที่นอนตะแคงข้างๆมีเงาครึ้มของเคราเต็มโหนกแก้ม ข้างกรามค่อนมาทางใต้คางมีรอยขีดสีแดงสามรอยลากยาวมาจรดซอกคอแกร่ง รอยที่เธอฝากเอาไว้เอง อลัน เฮมเวิร์ธเป็นผู้ชายที่พลังรักเหลือล้น และเซ็กซี่อย่างร้ายกาจ

จากเด็กน้อยผู้แสนบึกบึน ทโมนจนลิงเรียกพี่ ต้องกลายมาเป็นหญิงสาวที่แสน (เนียนว่า) อ่อนหวาน หมั่นยิ้ม (แอ๊บแบ๊ว) (แสร้งทำตัว) บอบบาง และ (จับบทบาท) รักเด็ก เพียงเพราะรักแรกและรักเดียวในวัยเด็กตั้งสเปกเจ้าสาวไว้เช่นนั้น แม้จะปฏิวัติตัวเองเป็นคนใหม่ หลอกตบตาคนได้มากมาย ทว่าลูกสาวเจ้าของอู่ซ่อมรถ คนที่สามารถยกถังแก๊สได้สบาย และเห็นเด็ก (ซ่า) ร้องไห้แล้วอยากตบกบาล อย่าง “การะบุหนิง” ก็ยังไม่วายมีมารผจญที่มีชื่อว่า “คเชนทร์”

ภาพที่เห็นทำให้เธอต้องเลิกคิ้วอย่างประหลาดใจ เขาไม่เหมือนภาพที่เธอจินตนาการไว้เลยสักนิด ตอนนั่งเครื่องมา เธอแอบคิดถึงหน้าตาของไกด์ตัวเองว่า ต้องเป็นชายชาวพม่าผิวเข้ม นุ่งผ้าลายที่เรียกว่าโสร่ง สวมเครื่องประดับเต็มตัว และโพกหัวด้วยผ้าแบบตัวละครที่เธอเคยเห็นในโทรทัศน์ หรือเหมือนชาวบ้านในสารคดีที่เธอเคยดู ทว่าผู้ชายตรงหน้า เขามีดวงตาสีสนิมอ่อน คิ้วหนาเรียงยาวพาดตัวเหนือหน่วยตาคม ประกอบกับจมูกโด่งโค้งปลายงุ้ม ทำให้เขาดูราวกับเจ้าชายแขก