MedDent ปลื้มรัก – ธาดา
อาจารย์ที่ดีย่อมไม่เคี้ยวลูกศิษย์ตัวเองอยู่แล้ว
แต่ในเมื่อเคี้ยวไปแล้ว…เขาจะทำอะไรได้
“หมายความว่ามีคนไข้เด็กด้วยเหรอ”
อวัสดา หยุดมือพลันนึกถึงคนไข้ตัวแสบ
ว่าที่คุณแม่ขมวดคิ้ว “อื้อ ดื้อ เมเนจยาก”
ปวัฒน์ ขำเบาๆ
“แล้วจะสอนลูกตัวเองได้เหรอ”
“สอนไม่ได้ก็ให้พ่อสอน พ่อเป็นครูนี่”
แม่เจ้าก้อนพูดอะไรเหนือความคาดหมายของอาจารย์ปวัฒน์อีกแล้ว
เขานิ่งไป พอคิดอะไรได้ก็ยิ้มเจ้าเล่ห์
“สอนได้ แต่ขอค่าแรงด้วย”
“…!”
“หกนี่รวมวิจัยแล้วนะ ถ้าเงินเดือนเฉยๆ นี่รับสามหมื่น”
“แค่นี้!? แล้วถ้าเป็นหมอล่ะ”
“ถ้าเป็นหมอก็ได้มากกว่านี้นิดหน่อย”
“เหรอ…แล้วจะให้ลูกบอกคนอื่นว่าพ่อทำงานอะไรดี”
“บอกว่าเป็นครูแล้วกัน”
“แล้วถ้าคนอื่นถามว่าสอนอะไร”
“พ่อเป็นครูสอนหมอ จบมั้ย”
