แก้วกลางดง – ทมยันตี
เมื่อกฎของป่าเมือง ไม่ยุติธรรมเหมือนกฎของป่าใหญ่ที่เธอจากมา
กระเเตป่าตัวน้อย จึงหวนกลับคืนถิ่นที่คุ้นเคย หากด้วยหัวใจดวงเดิมที่เปลี่ยนไป
เพราะสิ่งหนึ่งได้ติดตามเธอมาด้วย สิ่งนั้น ยากจะผลักไสเเละลืมเลือน
สิ่งนั้น ให้ความอบอุ่น มั่นคงอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน
ความรัก คือสิ่งนั้นที่ฝากฝังเเน่นอยู่กลางใจ หากสิ่งที่ดีงามเปรียบไว้ประดุจแก้ว
เเก้วใสพิสุทธิ์ไม่ว่าจะอยู่ที่ใด ย่อมส่องเเสงทอประกายเสมอ
ยามนี้ มีหรือที่ประกายอันเเวววาวนั้น จะไม่ส่องประกายวาววับเข้าจับหัวใจของใครบางคน
เเละนี่คือเรื่องราวของดวงเเก้วเพริศเเพร้ว แก้วกลางดง อันพิสุทธิ์
อันเป็นเเก้วกลางใจของใครคนนั้น ในกาลต่อมา ตลอดไป
