เหลี่ยมรักเล่ห์ทราย P.S.Love I – ป.ศิลา
“คุณว่ามันเป็นเรื่องน่าอายไหม ที่ผู้ชายคนหนึ่งรู้ว่าตัวเองเป็นหมัน”
“เป็นหมัน!”
เสียงแหบแห้งเพราะโดนพิษไข้เล่นงานอุทานออกมาเสียงดังเท่าที่จะดังได้
หญิงสาวยันตัวลุกขึ้นนั่งจ้องหน้าเขาหน้าตื่น
เขาแข็งแรง แข็งแกร่ง สมบูรณ์ไปหมดทุกสัดส่วน และเขาก็เป็นผู้ชาย
ที่มีใบหน้าหล่อเหลาและรูปร่างสวยงามมาก
แต่พระเจ้า! เขาบอกว่าเขาเป็นหมัน หมายความว่าจะไม่สามารถ
สืบต่อกรรมพันธุ์แสนเฟอร์เฟกต์นี้ได้อีกต่อไปแม้กระทั่งลูกของเธอ
ที่เธออุตส่าห์หมายหมั้นปั้นมือและเลือกเฟ้นมาแล้วเป็นอย่างดีว่าจะต้องเป็นเขา
“อย่ามองผมแบบนี้ แล้วก็ไม่ต้องสงสารผมด้วย”
ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจในยามจ้องมอง
ทำให้ชายหนุ่มต้องเอาตัวหญิงสาวลงนอนพิงอกกว้างอีกครั้ง
“ทำไมคะ”
“ที่ผมเป็นหมันน่ะเหรอ”
“ค่ะ”
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะผมเคยประสบอุบัติเหตุก็เป็นได้”
“คุณพูดเหมือนไม่มั่นใจ”
หญิงสาวท้วง
“แล้วใครเป็นคนบอกคุณคะ”
“ผมถูกภรรยาขอหย่าเพราะว่าไม่สามารถมีลูกได้ และหมอก็ยืนยันแบบนั้น”
“คุณแต่งงานแล้ว”
“เคยแต่ง แต่ตอนนี้เราหย่ากันแล้ว”
ชารีฟ บอกไม่เดือดร้อน
“เพราะว่าคุณไม่สามารถมีลูกได้แค่นั้นเองเหรอคะ”
ชาลินี เหมือนจะลืมเรื่องของตัวเองไปชั่วคราว เมื่อรู้เรื่องของเขา
เขาถามว่าน่าอายไหม สำหรับเธอมันไม่ใช่เรื่องน่าอายเลย แต่น่าสงสารมากกว่า
ผู้ชายที่เพียบพร้อมเฟอร์เฟกต์ขนาดนี้ถูกภรรยาขอหย่า
เพียงเพราะว่าไม่สามารถมีลูกได้ แล้วแบบนี้จะเรียกว่า
ความรักและการร่วมชีวิตได้อย่างไร
“เพราะแบบนี้ผมถึงบอกว่าคุณสบายใจได้ คุณไม่มีทางท้องแน่นอน”
เขาย้ำถึงความเป็นจริง โดยไม่เห็นว่าหญิงสาวหน้าซีดเพียงใด
เมื่อได้ยินคำยืนยันจากปากของเขา
ไม่มีอะไรให้สงสัยอีกต่อไป…เธอเสียตัวฟรีแน่แล้ว
นิยายชุด P.S.Love :
