เมียเช่าท่านประธาน – ขยาทิมาต
เพลิง ท่านประธานเจ้าอารมณ์ เผด็จการที่แอบหลงรักพนักงานของตัวเอง
ทิพย์วารี พนักงานคนนั้นที่เผอิญอยู่ถูกที่ถูกเวลา
จากคืนเร่าร้อนที่เกิดจากยานรก ทำให้เธอต้องตกเป็นเมียเช่าของท่านประธานชั่วนิรันดร์
“เธอหนีฉันไปเพื่อไปแต่งงานเนี่ยนะ”
เพลิงลืมคิดข้อนี้ไปสนิท หลงมั่นใจในตัวเองมาตลอด
ไม่ได้นึกว่าเธอจะหนีไปเพราะมีชายคนรักเป็นตัวเป็นตนแบบนี้
“ค่ะ…”
แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ให้เขาคิดว่าเธอแต่งงานไปกับคนอื่นแล้ว
บางทีมันอาจจะช่วยให้เรื่องมันจัดการง่ายขึ้น
“เด็กในท้องนี่ก็ลูกของผู้ชายคนนั้น”
“ค่ะ…”
ทิพย์วารี มองเขาที่ถอนหายใจ
ความเงียบกลับมาแผ่กระจายไปทั่วห้องอีกครั้ง
จากนาทีกลายเป็นสิบนาที ยี่สิบนาที และในที่สุดท่านประธานก็เริ่มพูดอีกครั้ง
“ฉันจะให้ทางฝ่ายกฎหมายฟ้องเธอ เรื่องที่เธอละเมิดสัญญาว่าจ้างงาน
เธอลาออกโดยไม่ได้แจ้งล่วงหน้า ตามสัญญาที่เซ็นไว้
คือจ่ายค่าปรับสิบเท่าของเงินเดือนสุดท้าย”
“แต่…ดิฉันไม่มีเงินสองแสนห้าหรอกนะคะ”
“งั้นเธอก็คงต้อง…ไปคลอดลูกในคุก”
เขาพูดแบบที่เรียกว่าใจดำสุดๆ ตอนนี้ทั้งแค้นทั้งริษยาไอ้ผัวใหม่ของคนตรงหน้า
เขาตามหาเธออยู่ 6 เดือนเชียวนะ กว่าจะคิดวิธีที่จะตามเธอกลับมาได้
แต่ที่ไม่ได้คิดก็คือว่าเธอจะไปมีคนอื่นไปแล้ว แถมยังท้องโตท้องโย้กลับมาด้วย
“อย่าฟ้องดิฉันได้ไหมคะ”
ไม่คิดเลยว่าเรื่องจะกลับกลายมาเป็นแบบนี้ จริงๆ ก็ไม่เคยจะจำได้ด้วยซ้ำ
ว่าพนักงานฝ่ายการตลาดธรรมดาๆ แบบเธอต้องเซ็นสัญญาข้อนี้ด้วย
ถ้าจะโทษใครสักคนก็คงต้องโทษตัวเองที่อ่านสัญญาไม่รอบคอบ
“ฉันคงต้องทำตามกฎหมาย…”
บ้าบอสิ เพราะพอเห็นเธอน้ำตาคลอทำท่าจะคว้ามาจับแขน
ใจมันก็โหยหาแต่ปากสีหวานฉ่ำที่เคยได้คลุกเคล้า
เพลิงอยากจูบคนตรงหน้าถึงขนาดต้องกลืนน้ำลายจนกระเดือกสั่นไหว
น่าเวทนาตัวเองเหลือเกิน ท่องไว้เธอเป็นเมียคนอื่นแล้ว แถมยังท้องลูกของคนอื่นด้วย
กูไม่ใช่ชู้ และจะไม่เป็นโว้ย!
“ท่านประธานพอจะผ่อนผันให้ดิฉันได้ไหมคะ
ฉันสัญญาว่าจะรีบหาทางมาเคลียร์หนี้หรือ…พอจะมีวิธีอะไรอีกบ้างหรือเปล่าคะ”
ทิพย์วารีนึกถึงเงินหกแสน ค่าความสาวของตัวเอง
แต่ก็ขอให้มันเป็นทางเลือกสุดท้ายจะดีกว่า
“มี! ไปเลิกกับผัวเธอซะ แล้วทุกอย่างที่ฉันจะฟ้อง ฉันจะคิดดูอีกที…”
เพลิงจ้องคนตรงหน้าที่ขมวดคิ้วแน่น แค่ให้เลิกกับผัวนี่ถึงกับต้องทำหน้างงเลยใช่ไหม
