เพราะ(หลง)รัก – ญาณิดา
เพราะอุบัติเหตุทำให้ เพลงขวัญ ต้องตกที่นั่งลำบาก
เธอดันไปทำเครื่องรางป้องกันภัยของ ธยาน์ เจ้าพ่อธุรกิจมืดแตก
เรื่องมันควรจบที่ขอทำงานชดใช้เพราะทั้งเนื้อทั้งตัวเธอมีไม่ถึงห้าพันเลย
จะชดใช้เครื่องรางราคาเรือนล้านได้อย่างไร ขายตับขายไต
ยังไม่ได้สักเสี้ยวราคาเลย แล้วอีกกี่สิบปีจะชดใช้หมด
ยิ่งเจอเจ้าพ่อหน้าตึงเหมือนเพิ่งดึงโบท็อกซ์มาด้วยแล้ว
เธอเดาอารมณ์ไม่ถูกเลยว่าเขาจะยอมให้เธอใช้หนี้ยังไงกันแน่
หรือว่า… เขาจะฆ่าเธอไหม ฆ่าแล้วหั่นศพหมกลงในกระเป๋าเดินทาง
แล้วทิ้งน้ำเหมือนข่าวหน้าหนึ่ง…อา…ไม่…เธอไม่อยากตาย
เพลงขวัญกอดขาอ้อนวอน เขาใช้หางตามองแล้วบอกว่า
“งั้นคุณก็เป็นเครื่องรางป้องกันภัยแทนแล้วกัน”
จากนั้นโลกทั้งโลกของเพลงขวัญก็เปลี่ยนไป เธอกลายเป็นเครื่องรางจริงๆ
…เป็นจริงๆ…ไม่เชื่อเหรอ…อ้อ อาจต้องเรียกอีกอย่างว่า…ตัวทดสอบอุบัติภัย
ขึ้นรถเธอต้องเสี่ยงขึ้นก่อนเผื่อมีระเบิด กินข้าวก็ต้องชิม
เหมือนสมัยฮ่องเต้มีขันธีชิมด้วยช้อนเงิน เดินก็ต้องเดินนำหน้า
เผื่อว่าจะมีใครวิ่งมาแทงเขาตาย…เฮ้…นี่มันชีวิตแสนบัดซบจริงๆ เลย!
แต่เรื่องมันไม่ได้จบแค่นั้นเพราะเพลงขวัญดันจะกลายเป็นเครื่องรางจริงๆ
ด้วยความฝันประหลาดซึ่งมักเกี่ยวกับเหตุร้ายที่จะเกิดกับเขานั่นเอง
ตะ..แต่ว่า…ก่อนจะฝันเธอต้องจูบกับเขาก่อนนะ!
