เผลอใจรักซาตาน – พราวนภา
“ฉันแค่อยากจะรู้ว่า คุณเคยรักฉันบ้างหรือเปล่า”
พอคำถามที่อยากรู้ ถูกเปล่งออกมาจากปากสั่นระริก
สายตาก็มองจ้องที่ใบหน้าของสามีนิ่งนาน จิตใจจดจ่อ
เฝ้ารอคำตอบด้วยความร้อนรน
“ฟังให้ชัดๆ นะ ฉันไม่เคยรักผู้หญิงอย่างเธอเลย ผู้หญิงเอเชีย
เมียตีทะเบียน ฉันก็เอาไปตามหน้าที่ ก็แค่นั้น”
ชัดเจนเน้นทุกประโยค ไม่ต้องเสียเวลาสาธยายให้มากความ
เธอก็ได้รู้คำตอบแล้ว คำตอบที่ทำให้สายน้ำผึ้งแทบล้มทั้งยืน
หายใจไม่ออก ร้าวระบมรุนแรงที่อกซ้าย
“แล้วที่คุณ เคยบอกว่ารักฉันล่ะ มันหมายความว่ายังไง”
ทวงถามคำสัญา ที่เคยหลุดออกมาจากปากของเขา
คำที่สามีเคยพร่ำพรรณาว่ารักเธอ อย่างนั้นอย่างนี้ มันยังก้องอยู่ในหูไม่สร่างซา
“ฮะๆๆ โง่นี่เด็กน้อย เวลาที่ผู้ชายอยากได้ผู้หญิง
เขาก็ต้องหลอกล่อด้วยคำหวานๆ กันทั้งนั้นแหละ”
หัวเราะขบขันเธอ จนสายน้ำผึ้งยืนนิ่งงัน ที่สุดท้ายแล้วเธอก็เป็นควายให้เขาหลอก
ด้วยคำป้อยอแสนอ่อนหวาน เพียงเพื่ออยากได้ร่างกายตน
แสดงว่าทุกอย่างที่เขาเคยบอกล้วนโกหกทั้งเพ
“คำปฏิญาณตนและคำสัญญา ในวันแต่งงาน ที่คุณเคยกล่าวมันล่ะ”
น้ำตาเม็ดโตหยดแหมะกลิ้งลงมาที่ร่องแก้ม ถามให้หมดทุกสิ่งที่อยากรู้
ไขข้อข้องใจให้เสร็จสิ้นในวันนี้ เธอจะได้ไม่ต้องมีอันใดติดอยู่ในใจอีก
“เธอโง่เชื่อฉันเองนี่ เธอมันโง่เอง”
สีหน้าตลกขบขัน พร้อมหัวเราะเยาะ คนที่ถูกกระทำได้แต่ยืนสงบนิ่ง
เหมือนยืนไว้อาลัย ให้แก่ความโง่เขลาเบาปัญญาของตน
ป้ายน้ำตาออกจากหน้างาม สูดลมหายใจเข้าปอดลึก ถึงได้กำหมัดแน่นแล้วเอ่ยออกมา
“ถึงคุณจะพูดอย่างนั้น แต่หัวใจฉันก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้แล้วตอนนี้
มันเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้ว เพราะคุณคือสามี คือครอบครัว
และเหนืออื่นใด คุณคือผู้ชายที่ฉันรักอย่างสุดหัวใจ”
มองสบตาสีเขียวมรกต แล้วพูดช้าๆ ชัดๆ สื่อความหมายให้เขารู้ว่า
ทุกสิ่งที่พูดล้วนกลั่นมาจากก้นบึ้งใจช้ำๆ ที่โดนเขาทำร้าย จนแหลกละเอียดไม่เหลือชิ้นดี
“เสียใจด้วยนะ ฉันไม่เคยต้องการ ความรักจากคนอย่างเธอเลย
คนทรยศหักหลัง ผู้หญิงน่าไหว้หลังหลอก ผู้หญิงแพศยา
นางงูพิษ ฉันไม่ต้องการ”
