เปลื้องรัก – พาพราว
เธอ…มาสมัครงานในตำแหน่งผู้ช่วยเลขาฯ
พึ่งพาสิ่งศักดิ์สิทธิ์เล็กน้อยเพื่อความสบายใจ
แต่ใครจะรู้ว่านอกจากท่านเจ้าที่จะใจดีให้งาน
ท่านยังแถมประธานบริษัทมาให้ด้วยอีก 1 อัตรา
เขา…จำเธอได้ในฐานะผู้หญิงที่ ‘ไม่ต้องใส่ถุง’
ก่อนเรื่องยุ่งๆ จะตามมาเมื่อพลาดท่าไปจูบเธอเข้าในเย็นวันหนึ่ง
ซึ่งก็ต้องหวั่นไหวเป็นธรรมดา จูบคาใจที่เป็นจุดเริ่มต้น…
นำไปสู่การค้นหาและจับกุมผู้หญิงที่ชอบซุ่มมองกัน
เริ่มปฏิบัติการเชิงรุกด้วยการปลุกแรดในตัวให้ฟื้นคืนชีพ
ไม่จีบแต่จูบ จับ ก่อนจบด้วยการอ่อยเบอร์แรง…แซงอ้อยทั้งไร่!
* * * * *
“คุณเป็นเจ้านาย ส่วนฉันเป็นผู้ช่วยเลขาฯ ไม่ใช่คู่ขา…ให้คุณมาทำอะไรแบบนี้ ฉันไม่ชอบ!”
“ไม่ใช่ว่าชอบไปแล้วเหรอครับ”
“ใครชอบ?”
“คุณไง…คุณชอบผม ไม่ชอบแล้วแอบมองผมทำไม ส่องไอจีผมทำไม ยอมให้ผมจูบทำไม คุณจูบกับผู้ชายที่ไม่ได้รู้สึกอะไรด้วยได้เหรอ”
“ก็…” มิรินทร์สะอึกไปในทันที รู้สึกเหมือนสมองกำลังชัตดาวน์ตัวมันเอง
“ก็อะไร ทำไมต้องปฏิเสธความจริงด้วย”
“ค่ะ! ชอบ! ก็แค่แอบชอบ พอใจยัง!”
เธอหลับหูหลับตายอมรับไป ใบหน้าแดงก่ำเพราะความโกรธ
ปลายฉัตรยิ้มกว้างอย่างคนชนะ ก่อนกระซิบด้วยเสียงทุ้มนุ่ม
“ครับ…พอใจมาก”
“…” เธอลืมตาขึ้นมอง จ้องเขาอย่างเอาเรื่อง มันเลยจุดที่จะอายไปไกลลิบแล้ว
“แล้วทำไมต้องแอบ ทำไมต้องใช้คำว่าแค่”
“ก็-แค่-แอบ-ชอบ ตามประสาผู้หญิงเพ้อๆ มันก็แค่นั้น ฉันยินดีให้ตัวเองพอแค่นี้”
“งั้นผมจะ…” เขาเอ่ยเสียงเนิบนาบพร้อมส่งสายตาแวววาว “จะ…”
จะอะไร!
“จะทำให้คุณชอบ…ชอบจนทนไม่ไหว ชอบจนไม่ต้องแอบ”
“ทะ…ทำไมคุณเป็นคนแบบนี้คะ”
“เป็นแค่กับคุณคนเดียวนะ”
มาพูดจาให้เคลิ้มแบบนี้ทำไม รับผิดชอบความรู้สึกเธอไหวเหรอ!
